Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Voor diegenen die mij nog niet kennen uit de verhalen: ik ben niet zo goed met afstanden.
Maanden lang heb ik me voorbereid op deze reis door Andalusië en heb de leukste Bed and Breakfast gelegenheden bij elkaar gezocht. Kijk, dat kan ik dan weer wèl want tot nu toe waren ze allemaal even mooi en verrassend..
Wel rijdt Alexander zich helemaal ondersteboven want ik heb de B&B’s in absolute willekeur van volgorde bij elkaar gezocht. Alsof dat nog niet voldoende was vond ik dat we Madrid ook maar mee moesten pakken. Zo lang kan dat toch niet rijden zijn?, meende ik en ‚‘Madrid moet je gezien hebben hoor’, spraken vrienden van ons enthousiast.
Omdat A nooit oplet als ik onze vakanties organiseer (hij zou inmiddels beter moeten weten) mocht hij vandaag weer achter het stuur plaatsnemen en het volgende tripje van zes uur ondernemen. Gelukkig is hij gek op autorijden en het was een mooie route, dwars door het land

We namen onze plannen nog eens door aan het ontbijt.
Oké, nog even kort samengevat: we zoeken dus een boerderij of landhuis die we verbouwen kunnen tot Bed and Breakfast. Allereerst moeten we weten of het huis helemaal legaal is en of we er √ºberhaupt een B&B in mogen beginnen. Om een beetje uit de kosten te kunnen komen heeft ie wel vier of vijf dubbele slaapkamers nodig en allemaal moeten ze een eigen badkamer hebben. Voor onszelf moet er een aparte ruimte zijn waar we ons kunnen terugtrekken. Een zwembad moet er komen en vanzelfsprekend een stukje land voor Alexander met wat fruitbomen en ruimte voor een groenten- en kruidentuintje. Goed, verder moet het mooi in de natuur liggen maar er moet wel een dorpje in de buurt zijn en als het even kan een bus- of treinverbinding. Er moet een grotere plaats op minder dan een uur rijden van de Bed and breakfast af liggen. Het huis moet voorzien zijn van gas, elektra, water, internet en verwarming en het

Wat gingen we nu beleven? We waren nog niet onderweg of donkere wolken pakten zich samen boven onze hoofden. Gaat het nu regenen, joh? Het leek vanochtend nog zo mooi.
Het was al die tijd schitterend weer geweest en om welke reden dan ook had ik hier helemaal geen rekening meer mee gehouden.
Andalusie betekent zon voor mij, hitte zelfs. Ach, dacht ik, het zal wel overwaaien maar dat deed het niet. Er barstte een regenbui los en niet zomaar eentje. Het water kwam met bakken naar beneden, auto’s ontstaken hun lichten en stapvoets werd er verder gereden.
‚“Hè, getver. Net nu we richting zee gaan,‚” mopperde ik.
Het is raar maar de wereld ziet er anders uit als het regent. Zelfs het meest idyllische plaatsje krijgt dan iets treurigs in mijn ogen en de route naar Cadiz toe verdiende ook niet bepaald de