"Ik heb echt geen idee," fluisterde ik terug. "Misschien is hij inmiddels wel gescheiden en is zijn vrouw weer terug naar Engeland. Wie weet heeft ze heimwee gekregen of werd het haar allemaal teveel op het platteland van Spanje."
We zaten aan de lange ontbijttafel van onze Bed and Breakfast in Ronda en langzaam liep het vol met gasten. We telden vier Amerikanen, twee Duitsers en zes Nederlanders. Peter was druk in de weer met het persen van sinaasappels en de citruspers bromde onafgebroken. We hadden hem de avond daarvoor nog kort gesproken. "Het is oogsttijd", sprak hij en keek peinzend uit over zijn uitgestrekte stuk land. Op de bodem van het immens grote zwembad zagen we een stofzuigerrobot z'n werk doen. "Ik heb wel hulp hoor maar het wordt weer een drukke tijd." Ook begrepen we uit zijn verhaal dat er iedere dag twee vrouwen uit Ronda naar de Bed and Breakfast kwamen om de kamers en vele andere ruimtes op orde te houden en de was te doen. Er liepen
's Ochtends vroeg deden we inmiddels op ons gemakje mee met de Spanjaarden. Je slentert een cafeetje binnen en vraagt om een ontbijt. Een lekkere warme bak melkkoffie, vers sinaasappelsap en twee geroosterde sneeën brood met boter en jam. Klaar. Daar doe je het maar mee tot een uurtje of elf. Je kan natuurlijk voor een uitgebreid Engels ontbijt kiezen of je Spaanse ontbijtje uitbreiden met cakejes of andere zoetigheden maar wij wisten inmiddels dat het hier gebruikelijk is om tegen een uur of elf of iets later misschien, een tweede ontbijt te gebruiken en daar deden we maar wat graag aan mee.
Vanaf het grote plasmascherm in het warenhuis keek ze me streng aan en gebiologeerd staarde ik terug. Helemaal in het zwart gekleed, het haar in een strakke knot achter op haar hoofd gedraaid, inclusief bloem en overdadig in de make-up gezet stond ze daar. Ze was al wat ouder en haar geaderde handen waren opvallend. Achter haar stonden en zaten mannen met gitaren. Naast de mannen twee jongere vrouwen. De rest van dit gezelschap was gekleed in rood en zwart. Tientallen mensen hadden stil gehouden voor het scherm en zo ook wij.
