Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Eigenlijk waren we het er wel over eens. We hoeven niet pal aan de kust te wonen maar de zee mag ook niet te ver weg zijn. Niet zozeer voor ons hoor, alhoewel ik het strandleven wel waarderen kan. Nee, het is vooral voor onze toekomstige gasten prettig om alles in de buurt te hebben. De natuur, mooie steden, cultuur, lieflijke dorpjes, leuke restaurants en..... de zee, natuurlijk.
Alexander heeft een hekel aan een waaierige omgeving en dat contstante geruis, daar moet ie ook niets van hebben. Bovendien roest je auto daar zo snel, zegt ie!
Mij had het wel geleken. Zo'n idillisch huisje, vlak aan het water. Palmboompje erbij en dan maar eindeloos met je luchtbedje op het azuurblauwe water dobberen. Natuurlijk is er een strandbarretje in de buurt en de barman maakt er de fraaiste

Wat gingen we nu beleven? We waren nog niet onderweg of donkere wolken pakten zich samen boven onze hoofden. Gaat het nu regenen, joh? Het leek vanochtend nog zo mooi.
Het was al die tijd schitterend weer geweest en om welke reden dan ook had ik hier helemaal geen rekening meer mee gehouden.
Andalusie betekent zon voor mij, hitte zelfs. Ach, dacht ik, het zal wel overwaaien maar dat deed het niet. Er barstte een regenbui los en niet zomaar eentje. Het water kwam met bakken naar beneden, auto’s ontstaken hun lichten en stapvoets werd er verder gereden.
‚“Hè, getver. Net nu we richting zee gaan,‚” mopperde ik.
Het is raar maar de wereld ziet er anders uit als het regent. Zelfs het meest idyllische plaatsje krijgt dan iets treurigs in mijn ogen en de route naar Cadiz toe verdiende ook niet bepaald de