Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Met pijn in ons hart en gewapend met gekregen cadeautjes, olijven en vijgenjam van eigen oogst en een fles Malaga wijn kusten we Margreet en Bert van bed and breakfast 'Finca Alegria de la Vida' gedag. Het was meer dan heerlijk.

Gisteren waren we met z'n viertjes uitgenodigd om naar de opening van CCA te komen. Deze vrolijke en deskundige mensen organiseren fietstochten, complete arrangementen en zelfs hele fietsvakanties op mountainbikes en racefietsen in Andalusië.

Aangekomen bij Casa El Naranjo herkenden we Erica en Rik onmiddellijk. Wat we niet wisten was dat er nog veel meer B&B eigenaren aanwezig waren die allemaal bij Dos Cortados op de website staan.

We keken in de grijnzende gezichten van Betty en Frank van Casa Las Olivas, Judith en Gerrit van Hacienda Guaro Viejo, Nelly en Gerard van Casa Ålora, Saskia en Christian van Casa Egida, Floortje en Lex van de Landrover-verhuur 'Andalusië Adventure' en Ellen, een meester website-bouwer die we kennen van Facebook.

Dit hebben ze allemaal vast heel grappig gevonden want wij wisten niet waar we het eerst en het laatst moesten kijken. Er waren hapjes en drankjes in overvloed en op de schitterende binnenplaats met uitzicht op het blauwe zwembad en de achtergelegen heuvels kletsten we elkaar de oren van het hoofd.
Wow, jongens. Wat was dát leuk.

Inmiddels zijn we bij ons vakantiehuisje in Sayalonga aangekomen en het ontbreekt ons hier aan helemaal niets. Een beetje suf nog van de reuring van de afgelopen dagen zitten we inmiddels op ons eigen terrasje en kijken groots uit op de Middellandse Zee. De tassen zijn uitgepakt en straks doen we boodschappen en gaan vanavond naar het dorpspleintje. Voetbal kijken natuurlijk. En dan? Dan maar eventjes helemaal niets. Een beetje acclimatiseren, een beetje lezen.... Hebben we wel verdiend.

De drie dagen in Jerez hadden we nodig om alles te kunnen bekijken, een stapje terug te zetten en even behoorlijk bij te slapen.
Alexander had de zigzag route voor vandaag alweer uitgezet en alle snelwegen vermijdend zoefden we door verschillende, zeer imposante natuurparken en langs witte dorpen verder naar onze volgende bestemming: Bed and Breakfast 'Finca Alegria de la Vida' in de provincie Malaga - Andalusië.

Het bleek een waar paradijsje. Lieflijk, kleurrijk en in onze, met veel zorg en liefde ingerichte kamer zou je met gemak weken kunnen vertoeven. Een ruim eigen terras, een wijds uitzicht op het dorp Pizarra en sinaasappelvelden recht voor onze neus... Het zwembad lonkt en de verschillende aantrekkelijke lounge-hoekjes in de schaduw schreeuwen bijna om voorrang.



Na een gezellige ontmoetingsborrel worden we vervolgens uitgenodigd om om negen uur te komen dineren, samen met de eigenaren Margreet en Bert en de andere gasten.
Dat Bert lekker kan koken, wisten we al uit de verhalen en het klopte als een bus.  Courgettes in tempura-beslag met een melasse-stroop, Tajine van couscous met groenten, gember, koriander, knoflook, heerlijke kip en een citroentaart na.

Het werd een latertje.
Uren hebben we gezeten aan de lange tafel onder de valse peperboom.
Heerlijke mensen, heerlijk plekje en wát een ontvangst.
Wij denken er sterk over ons te laten adopteren.

Nadat we de kathedraal van Jerez, die de afmeting heeft van onze hele straat nog eens goed onder de loep genomen hadden werd het tijd om te gaan eten.
De voetbalwedstrijd Portugal-Spanje zou zo beginnen en Alexander vond een schattig buitenrestaurantje waar een bescheiden tv geplaatst was.
Tjonge, wat was het spannend. Normaal gesproken peins ik er niet over om voetbalwedstrijden te kijken maar inmiddels doe ik maar gewoon mee met de rest.
Na de moeizame overwinning op Portugal was ik rijp voor de psychiatrische inrichting en kuste van pure opwinding het schichtige obertje uitbundig op beide wangen.

Eerder die avond:
'What are you guys drinking?', hoorden we achter ons. We vertelden ze dat het Tinto de Verano was en vrij als ze zijn vroegen de twee Amerikanen of ze even bij ons mochten komen zitten.
De man en vrouw bleken vrachtpiloten te zijn die hier in Jerez wachtten op nadere instructies voor hun volgende vlucht.
Naast ons zat een man met in zijn hand een piepklein vogeltje.
Piloot Monica, oorspronkelijk van Colombiaanse afkomst, vroeg of ze het bibberding even vast mocht houden en had de kleine pieperd het liefst mee terug genomen op haar eerstvolgende vlucht.
De man echter, bezwoer haar dat het beestje het bij hem thuis op de boerderij vast veel beter zou hebben en na enig zacht aandringen werd het vogeltje terug gegeven aan de rechtmatige eigenaar. Het werd een ongekend vrolijke namiddag. Wat je zo al niet tegenkomt onderweg.

Vriend Ries, die voor Heineken werkt maar ook een dikke vinger in de Spaanse pap heeft, regelde een VIP tour voor ons bij hun leverancier Gonzalez Byass en dat deed ie goed.
Om half twee moesten we ons maar melden en dat deden we.
'Hallo. Jullie zijn Anne en Alexander?'
En daar was Lola. Een Spaanse wijnexpert in dienst van het bedrijf.

Niks gek touristentreintje waar we ons in zouden moeten proppen. Nee hoor. 'Los Señores Wijnen' mochten plaats nemen in een lollig golfwagentje en vervolgens nam ze ons mee op een twee uur durende tour, dwars over het landgoed.
En toen kwam de proeverij.

De kelners waren blijkbaar geinstrueerd want bij onze aankomst stond er een tafel klaar en kwamen er maar liefst acht soorten sherry tevoorschijn. Lola nam nog eens een vol uur om ons hieromtrent het nodige uit te leggen en ik snap er nog maar de helft van.
Gewapend met een tas met twee peperdure sherry's en een macht aan filmmateriaal vertokken we in de namiddag weer. Een tikje suf van al het geproef.
Dank je wel Ries. Dank je wel Lola.
Wat een dag. Nu even een tukje doen.