Nadat we de kathedraal van Jerez, die de afmeting heeft van onze hele straat nog eens goed onder de loep genomen hadden werd het tijd om te gaan eten.
De voetbalwedstrijd Portugal-Spanje zou zo beginnen en Alexander vond een schattig buitenrestaurantje waar een bescheiden tv geplaatst was.
Tjonge, wat was het spannend. Normaal gesproken peins ik er niet over om voetbalwedstrijden te kijken maar inmiddels doe ik maar gewoon mee met de rest.
Na de moeizame overwinning op Portugal was ik rijp voor de psychiatrische inrichting en kuste van pure opwinding het schichtige obertje uitbundig op beide wangen.
Eerder die avond:
'What are you guys drinking?', hoorden we achter ons. We vertelden ze dat het Tinto de Verano was en vrij als ze zijn vroegen de twee Amerikanen of ze even bij ons mochten komen zitten.
De man en vrouw bleken vrachtpiloten te zijn die hier in Jerez wachtten op nadere instructies voor hun volgende vlucht.
Naast ons zat een man met in zijn hand een piepklein vogeltje.
Piloot Monica, oorspronkelijk van Colombiaanse afkomst, vroeg of ze het bibberding even vast mocht houden en had de kleine pieperd het liefst mee terug genomen op haar eerstvolgende vlucht.
De man echter, bezwoer haar dat het beestje het bij hem thuis op de boerderij vast veel beter zou hebben en na enig zacht aandringen werd het vogeltje terug gegeven aan de rechtmatige eigenaar. Het werd een ongekend vrolijke namiddag. Wat je zo al niet tegenkomt onderweg.
Vriend Ries, die voor Heineken werkt maar ook een dikke vinger in de Spaanse pap heeft, regelde een VIP tour voor ons bij hun leverancier Gonzalez Byass en dat deed ie goed.
Om half twee moesten we ons maar melden en dat deden we.
'Hallo. Jullie zijn Anne en Alexander?'
En daar was Lola. Een Spaanse wijnexpert in dienst van het bedrijf.
Niks gek touristentreintje waar we ons in zouden moeten proppen. Nee hoor. 'Los Señores Wijnen' mochten plaats nemen in een lollig golfwagentje en vervolgens nam ze ons mee op een twee uur durende tour, dwars over het landgoed.
En toen kwam de proeverij.
De kelners waren blijkbaar geinstrueerd want bij onze aankomst stond er een tafel klaar en kwamen er maar liefst acht soorten sherry tevoorschijn. Lola nam nog eens een vol uur om ons hieromtrent het nodige uit te leggen en ik snap er nog maar de helft van.
Gewapend met een tas met twee peperdure sherry's en een macht aan filmmateriaal vertokken we in de namiddag weer. Een tikje suf van al het geproef.
Dank je wel Ries. Dank je wel Lola.
Wat een dag. Nu even een tukje doen.
