Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Zondag, 6 oktober

Malaga mag je toch zeker niet vergelijken met Andalusische steden als Sevilla, Cordoba en Granada?
Natuurlijk hadden we de imposante koningssteden allemaal bezocht en ik kon me de eerste keer dan ook helemaal niets voorstellen bij deze stad aan de zee maar nu lopen we er wéer. Voor de vijfde keer zelfs en inmiddels met een heel ander doel.
We zoeken er een huisje. Malaga heeft ons hart gestolen.
We lopen door het historisch centrum en ik verrek m’n nek bijna van het omhoog kijken.
‚‘Ach, zie dan toch eens. Die balkonnetjes, die kleuren!’ Lyrisch ben ik.
‚‘Zou jij in het centrum kunnen wonen?’
Alexander schudt van nee en ach, dat wist ik eigenlijk wel en ik denk zowaar dat ie nog wel eens gelijk zou kunnen hebben ook.
Als je dan toch naar het diepe zuiden verhuist, dan wil je toch op z’n minst een eigen ‚‘buitentje’ hebben, een barbecue, een eigen kruidentuintje misschien zelfs wel...

‚‘Pedregalejo’ was ooit een klein vissersplaatsje maar zit inmiddels vastgeplakt aan de stad Malaga en we denken al een tijdje dat dit toch écht ons stekje gaat worden maar je moet alles onderzoeken, nietwaar? We zijn er nu toch.
We besluiten een fiets te huren en via de boulevard naar Pedregalejo te trappen.
De zon schijnt, de kalme zee is blauw als de lucht. Aan het strand grillen ze sardientjes op een met zand gevuld vissersbootje.
Ik vraag Alexander te stoppen om een foto van hem te kunnen maken.
Met het toestel reeds in de aanslag wordt ik zacht op m’n schouder getikt.
Een joggende Spaanse dame van een jaar of 75 vraagt me of zij misschien een foto van ons samen maken kan. De schat. 

‚‘Gracias, señora’, roepen we haar even later na.
Ze kijkt om, lacht en wuift naar ons terwijl ze haar weg vervolgt. Wij lachen terug en ik ben ontroerd.
Kom er nog maar eens om.

Zaterdag, 5 oktober

‚‘Gezellig, hè?
Glaasje doen? Beetje ham en kaas erbij?’

We ontmoetten Margreet bij Café Central en hadden weer eens enorm veel te bespreken met elkaar.
Margreet kent Malaga op haar duimpje, wist al onze vragen te beantwoorden en kon zelfs vrij nauwkeurig berekenen wat we hier straks per maand aan kosten zouden hebben, al onze wensen in acht genomen, natuurlijk. Ik zat er niet ver naast.
‚‘Loop zo nog even naar Muelle Uno’,  sprak ze bij het afscheid en dat deden we.
De haven van Malaga heeft een ware metamorfose ondergaan en je weet niet wat je meemaakt.
Overal winkeltjes, cafe’s, restaurants en het geheel ziet er luxueus en bijna futuristisch uit.
De zee aan de ene kant, de heuvels van Malaga en het machtige fort Alcazaba aan de andere. Wuivende palmbomen... Beeldschoon.
Mooie mensen flaneerden op de boulevard. De meisjes en vrouwen kunstig gekapt, strak in de make up en bijna allemaal op torenhoge hakken.
‚‘Daar moet ik straks nog wel even op oefenen hoor’, bekende ik Alexander en keek onderwijl schuldbewust naar mijn vormeloze, grijze plastic slippers van de Hema.
O, wat zijn ze hier toch elegant allemaal. Ik ben blij dat ik voor vertrek m’n haar nog even heb laten verven.
Een grote grijze uitgroei... Daar doen ze hier niet aan hoor.

Elegante stad hoor, Malaga.
Na een superSpaans en veel te laat ontbijt van toast met tomaat, een paar cortado's en een glas verse jus d'orange doken we de stad in. Het was een aangename 27 graden.

Nadat ik Alexander de enorme kathedraal, het bisschopspaleis, drie kerken en het waanzinnig groene 'Paseo del Parque' had doorgesleept, vond hij het wel welletjes en besloot een kleine siesta te gaan houden.

Dat gaf mij mooi de gelegenheid het museum Carmen Thyssen nog even in te wandelen en de panden in het centrum te bewonderen.
Malaga heeft enorm z'n best gedaan op het historisch centrum dat overigens helemaal autovrij is en het ziet er allemaal even betoverend uit. De kleuren, de balkonnetjes, de prachtig geplaveide straten en ja hoor, ik rook het weer. De geur van jasmijn.
Hoe verliefd kan je zijn op een stad? En zou in het centrum wonen ook een optie voor ons kunnen zijn?

Ik mijmerde er weer eens lustig op los en kocht een ijsje in de mooiste straat van het centrum, Calle Llarios.
Ook de Moors aandoende Teteria moest nog even bezocht worden en daar zat ik dan...
Een glas muntthee, een enorm zoet koekje, een strakblauwe lucht en zo blij als een klein kind.
We hebben het gevonden.