Zaterdag, 5 oktober
‚‘Gezellig, hè?
Glaasje doen? Beetje ham en kaas erbij?’
We ontmoetten Margreet bij Café Central en hadden weer eens enorm veel te bespreken met elkaar.
Margreet kent Malaga op haar duimpje, wist al onze vragen te beantwoorden en kon zelfs vrij nauwkeurig berekenen wat we hier straks per maand aan kosten zouden hebben, al onze wensen in acht genomen, natuurlijk. Ik zat er niet ver naast.
‚‘Loop zo nog even naar Muelle Uno’, sprak ze bij het afscheid en dat deden we.
De haven van Malaga heeft een ware metamorfose ondergaan en je weet niet wat je meemaakt.
Overal winkeltjes, cafe’s, restaurants en het geheel ziet er luxueus en bijna futuristisch uit.
De zee aan de ene kant, de heuvels van Malaga en het machtige fort Alcazaba aan de andere. Wuivende palmbomen... Beeldschoon.
Mooie mensen flaneerden op de boulevard. De meisjes en vrouwen kunstig gekapt, strak in de make up en bijna allemaal op torenhoge hakken.
‚‘Daar moet ik straks nog wel even op oefenen hoor’, bekende ik Alexander en keek onderwijl schuldbewust naar mijn vormeloze, grijze plastic slippers van de Hema.
O, wat zijn ze hier toch elegant allemaal. Ik ben blij dat ik voor vertrek m’n haar nog even heb laten verven.
Een grote grijze uitgroei... Daar doen ze hier niet aan hoor.
