Ik hoor de muziek, spelend ter ere van het drie dagen durende zomerfeest in het dorp Sayalonga waar wij ons vakantiehuisje hebben hier, bovenop de berg nog.
Drie dagen lang onafgebroken feesten met als 'pièce de résistance' 's ochtends om acht uur, jawel je leest het goed, de finale met een flinke partij vuurwerk.
Alexander, die de energie van een middelgrote kerncentrale bezit, is vanzelfsprekend onze berg alweer afgelopen om mee te vieren. Ikzelf maak even pas op de plaats.
Het is smoorheet in Andalusië en nu pas, een half uur voor middernacht koelt het een beetje af. Een heerlijk moment om bij te komen en ik geniet, samen met de aanwezige muggen, van de reuring daar beneden en vraag me ondertussen in stilte af of de dorpelingen zullen blijven tot het grote vuurwerk. Hoe doen die Espanjolen dat toch? Kan iemand me dat vertellen?
Intense dagen worden inmiddels afgewisseld met dagen van rust maar in het ritme komen doen we niet. Hoeft ook niet. Daarvoor zijn we niet hier.
Ondanks de hoge zonnefactor die ik dagelijks op m'n lijf smeer word ik zo bruin als een okkernoot. Veel gekker moet het niet worden want dat vind ik eigenlijk helemaal niet mooi. Een honingkleurige gloed is mijn ideaal maar helaas ben ik dat nobele stadium al ruim gepasseerd. Het is niet anders.
'Sunblocker kopen' zet ik op m'n lijstje.
Al vier jaar lang genieten we van dit zalige, vreemde en bizarre land. Het land waar niets is wat het lijkt en wat hebben we hier veel beleefd.
B&B eigenaren wilden we worden of nee, toch maar iets kleins voor onszelf. Andalusië zou het worden of nee, toch maar iets in de Valencia-regio. Een appartementje voor de verhuur erbij dan? En... is Extremadura niet toch ook heel bijzonder?
De, door mij, geheel ten onrechte, verguisde stad Malaga blijkt opeens bere-interessant. Gek. Vier jaar verder en met de situatie gelukkiger dan ooit. Net zoals met alles wat ons de laatste jaren is overkomen weten we: Het komt 'vanzelf' wel naar ons toe. Geluksvogels die we zijn.
'Bij twijfel niet inhalen', schreef Aart mij ooit eens. We hebben het in onze oren geknoopt maar twijfel is er inmiddels niet meer. Haast evenmin.
Que sera, sera.
