Het lawaai is oorverdovend. Het lijkt wel of er een heel orkest speelt maar het zijn toch maar drie (denken we te weten) kleine cigales die hier in de bomen, simultaan snerpend zo'n enorme herrie maken.
We beschermen ons tegen de brandende zon door onder de veranda van het huisje te gaan zitten en zijn blij dat we die mogelijkheid hebben. Het uitzicht is fenomenaal en soms moet ik mezelf in m'n arm knijpen om me te realiseren dat het echt waar is. Waar we zitten. Wat we doen.
Nooit eerder in ons leven zijn we zo immens lui geweest. We doen wel wat hoor maar je mag het niet echt productief noemen.
Deze eerste zes weken waren slopend en we moeten er nog van bijkomen.
Om tien uur worden we wakker (ondenkbaar), tegen het middaguur duiken we eens onder de douche (schaam je) en nu het tegen zessen loopt en we nog steeds niets nuttigs hebben gedaan, vindt mijn grijze geitenbreier dat het de hoogste tijd is voor een steenkoud glas cava. (hoe durft ie). Vanavond gaat er een kippetje op de barbecue, we kennen het recept voor die gloeiendhete saus voor de 'patatas bravas' en ergens toveren we nog wel een bescheiden salade vandaan. Er ligt genoeg eten in ons huisje op de berg voor drie dagen en we denken erover hier maar even te blijven. Gewoon, omdat het kan.
We zijn inmiddels over de helft van ons verblijf in spanje heen maar de wetenschap dat we nog vijf weken mogen blijven vervult ons met een vreemd soort vreugde en ondertussen vermaakt Alexander zich tussen de Spanjaarden. Hij is er goed in.
We bespreken onze plannen. Wat willen we verder met ons leven? Rijkdom? Zekerheid? Geluk? Zon? Een lichter leven? En alweer passeert het allemaal de revue.
Het feit dat we hier niet allang wonen komt door mij. Ik ben een Hollands meisje. Mij krijg je niet zomaar weg uit mijn kikkerland. Spanje? Heerlijk. Heel graag zelfs maar ik moet van tijd tot tijd terug kunnen. Zo voelt het voor mij maar inmiddels is er een doorbraak en beginnen we elkaars wensen echt te begrijpen.
Deze omgeving voelt goed. We hebben een 'puur' Spaans stadje gevonden waar je niet eindeloos berg op, berg af hoeft te rijden en binnen twintig minuten (met de bus) in hartje Malaga bent. Ha! Een stad!!! En wat voor eentje.
Vanavond laten we serieuze berekeningen los op onze hersenspinsel en we denken dat het meer dan makkelijk uit kan. Zelfs ík denk dat het kan en dan moet je toch echt van 'Goeden Huize' komen.
In Spanje wonen en van tijd tot terug naar familie, vrienden, de boerenkool, de regen, de sauna en mijn favoriete sushi restaurant.
Kan best zijn dat we daadwerkelijk niet meer van onze berg afkomen en straks uitsluitend nog maar achter onze rekenmachientjes en Excel sheets zitten.
Voor de eerste keer, na een zoektocht van vier jaar zijn we tot elkaar gekomen. The best of both worlds maar dan nu geldend voor ons allebei.
