Het was een geinige vlucht. Als sardientjes in een blik maar toch verrassend comfortabel vlogen we in no time naar Malaga. Geen leuke gratis drankjes en de krant maar wel keurig op tijd stonden we op Spaanse bodem. Malaga heeft een groot, modern en schoon vliegveld. Heerlijk. De borden verwezen ons door naar ons autoverhuurbedrijf en binnen een half uur zaten we al op de weg. "Fijne wegen", zei Alexander en daar was ik blij om. Hij wist immers nog niet dat hij al die duizenden kilometers in z'n eentje zou moeten rijden.
We waren de stad nog niet uit of het landschap veranderde. De glooiingen van de Montes de Malaga dienden zich aan. Het was warm, het rook naar de zomer en we waren onderweg naar ons eerste B&B.
"Hoe laat verwachten ze ons daar?" A bekeek de kaart van Andalusië nog eens en had z'n eerste B weggetje al gevonden. "Als we nu eens op deze manier naar de bed and breakfast rijden", en hij wees
Soy
Van je buren moet je het maar hebben. Nou, Alexander en ik hebben geboft. Monique en Wim zijn geweldige buurtjes die bovendien onze binnentuin delen. Vooral als het zonnetje schijnt zijn ze, net als wij, vaak in de tuin te vinden. Zij met een heel weelderig en exotisch stukje en wij met 3 zielige planten in een pot.Veelvuldig lopen we dan dan heen en weer met koele flessen wijn, lekkere hapjes en vooral veel verhalen. Monique en Wim houden ook van het 'Spaanse' leven. Wim was er regelmatig te vinden en Monique heeft iets met de Latijns Amerikaanse landen. Beiden spreken ze Spaans en wij smullen natuurlijk van hun verhalen.
