Tapas en sherry

veel streekgerechten natuurlijk. Tja, dat moesten we nog maar eens onderzoeken. Wel wisten A en ik van de Spaanse tapas. Niet zo gek natuurlijk want tapas zijn de laatste jaren ontzettend populair geworden in Nederland. Opeens was het er en de tapasrestaurants schoten als paddenstoelen de grond uit. Hier in Deventer hebben we er twee en 'Cava Andalusië' is de grootste. Het kon dan ook niet lang uitblijven of daar gingen we.
"Buenas noches signorita", begroetten wij het meisje die onze jassen aan kwam nemen. "Wat zegt u?", antwoordde ze. Daar ging ons Spanjegevoel.
Enfin, wat hebben we genoten. Het bestellen lieten we aan de buurtjes over en dat was bleek hele goeie beslissing. Olijven, aioli, bergen vers brood, hele grote rare witte bonen met chorizo, gedroogde tonijn, gamba's waar zoveel knoflook in zat dat we ons nadien nauwelijks nog op straat durfden te vertonen, kleine gefrituurde visjes met een onuitspreekbare naam, albondigas, serranoham, patatas bravas met een stoer sausje.....
Ik heb het idee dat de eigenaar van de zaak het een en ander van onze luidruchtige gesprekken had meegekregen want toen we na de koffie met een Spaans likeurtje om de rekening vroegen bood hij ons een drankje van het huis aan. Of we de sherry niet eens wilden proberen? Sherry ?? Vanwege de geur van dat brouwsel had ik ooit besloten dat ik er m'n ramen nog niet mee zou willen lappen. Bah, maar de eigenaar hield voet bij stuk. Een droge gekoelde voor de meisjes en voor de mannen een hele oude donkere sherry met de smaak van vijgen.Goed, daar gingen we dan. We namen plaats aan de bar en (ik een beetje witjes om de neus) namen ons eerste slokje.
LEKKER !!!
We zijn nog lang gebleven.