Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Vanaf het natuurpark onder Valencia naar het strand wandelen. Mooier kan het toch niet?
Het wordt een prachtige wandeling door de duinen. We komen voorbij aan uitgestrekte broedgebieden waarvoor hier zelfs een klein meer is aangelegd. Ik geniet.
We naderen het strand en zien een kalme blauwe zee, een nog niet onder de voet gelopen strand van poederachtig licht zand, een onwaarschijnlijk bruine strandwacht die hier vast niet veel te doen heeft, een blauwe kwal en hier en daar een paar blote billen.
We maken een lange wandeling langs de kustlijn en ik bedenk me hoeveel ik toch van de zee hou.
De sfeer, de geur van zonnebrandolie en het eeuwige geruis

Natuurpark Albufera had inderdaad wel iets van Giethoorn weg maar dan vele malen groter.
Overal waar we keken zagen we rijstvelden en inmiddels weet ik nu ook hoe dat groeit.
Het barst er tevens van de vogels dus het werd weer een gevaarlijk ritje met een rasechte vogelaar aan het stuur.
De weggetjes die door de velden voeren zijn smal, links en rechts hiervan lopen kanaaltjes en op die snert weggetjes reden wij.
Om de haverklap stond Alexander op de rem om

Vier dorpjes trekken onze aandacht.
We rijden een klein stukje verder het binnenland in en daar vinden we Chiva, Cheste, Alborache en Macastre.
Vooral de laatste twee vinden we  aantrekkelijk. De plaatsjes zijn nog erg Spaans en de natuur is er overweldigend maar het geheel oogt toch vriendelijk.
'Hier dus,' knikken we elkaar eensgezind toe. Dicht genoeg bij Valencia en omgeven door groene heuvels en spectaculaire vergezichten.
Vanzelfsprekend overhaasten we niets. We zullen de