Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Vanaf het natuurpark onder Valencia naar het strand wandelen. Mooier kan het toch niet?
Het wordt een prachtige wandeling door de duinen. We komen voorbij aan uitgestrekte broedgebieden waarvoor hier zelfs een klein meer is aangelegd. Ik geniet.
We naderen het strand en zien een kalme blauwe zee, een nog niet onder de voet gelopen strand van poederachtig licht zand, een onwaarschijnlijk bruine strandwacht die hier vast niet veel te doen heeft, een blauwe kwal en hier en daar een paar blote billen.
We maken een lange wandeling langs de kustlijn en ik bedenk me hoeveel ik toch van de zee hou.
De sfeer, de geur van zonnebrandolie en het eeuwige geruis

Het moest er van komen. Mijn grote grijze geitenbreier is helemaal geen beachboy maar hij kwam er vandaag niet onderuit. We gingen vandaag het stadsstrand van Valencia bekijken.
Opstaan, tandjes poetsen, en vervolgens met de tram naar het strand.

Het strand van Valencia

Het werd een aangename verrassing. Het strand was lang en breed en het zand was ook nog eens mooi wit. Dat had ik eigenlijk niet verwacht.
Allereerst zochten we een strandtentje op en ontbeten met een broodje, een verse Valenciaanse jus d'orange natuurlijk en een grandioze kop koffie. Tjee, wat had ik dat gemist.
Om het Alexander niet al te zwaar te maken besloten we maar een paar uur te blijven maar het was een belevenis.
Vele Spaanse families zaten gezellig samen onder parasols aan de waterlijn. Daar praten, lachen en eten ze de hele dag samen. Enig om te zien en bovendien met het geweldige gevolg dat de rest van het strand helemaal leeg blijft. Enfin, lekker wezen wandelen langs de waterlijn, beetje lezen, biertje pakken op een strandterrasje en daarna retour voor een siësta. Ja hoor...... we leren het al.
Die avond gingen we vroeg de stad in. Er was zoveel te beleven en weer heel anders dan Barcelona en Madrid.
De stad is elegant.