Spanje volgens Anne van Dos Cortados

We zijn weer terug in Deventer. Moe, vol van indrukken en intens gelukkig met alles wat we hebben mogen meemaken in het mooie Spanje.

Toen we op 9 juni dit jaar de auto startte voor de eerste etappe van de reis hadden we een globaal plan van de te bezoeken steden en gebieden en de intentie om alles wat we tegen zouden komen uitgebreid vast te leggen op foto en video.
Tijdens de eerste drie weken hebben we een prachtige reis gemaakt langs respectievelijk San Sebastian, Pamplona, Tudela, Jaca, Logroño, Bilbao, Santander, Valladolid, Salamanca, Segovia, √Åvila, Madrid, Toledo, Cáceres, Trujilo, Zafra en Jerez de la Frontera. 

We waren lyrisch over de fantastische landschappen, de imposante historische bouwwerken, de middeleeuwse stadjes, de gezellige tapas-barretjes, de geweldige jeep-safari door Parque Nacional Monfrag√ºe met Gert-Jan en Elly, de exclusieve privé rondleiding met vinologe Lola door de bodegas van Gonzalez Byass (met dank aan Ries Coolen van Heineken) en de vele lieve mensen die we onderweg zijn tegen gekomen. 
Er zijn duizenden foto's en vele uren video gemaakt van al het moois dat we hebben gezien. En na drie weken waren we uitgeput. We konden even bijkomen bij Finca Alegria de la Vida waar Margreeth en Bert ons liefdevol hebben ontvangen. Zij namen ons mee naar Casa el Naranjo van Erica en Rik waar we te gast waren op het openingsfeest van CCA een gloednieuwe organisatie voor fietsvakanties in Andalusië.

Daar ontmoeten we o.a. Saskia van Sasstilo (styling, fotografie en webdesign) en haar man fotograaf Chris, Gerard en Nelly van B&B Casa √Ålora en Frank en Betty van B&B Casa las Olivas.

Onze volgende halte was een klein vakantiehuisje in de bergen bij Sayalonga, waar we zes weken hebben vertoefd. Hiervandaan hebben we een aantal B&B's kunnen bezoeken. Zo hebben we Jan en Jos van het luxe B&B Dos Iberos eindelijk in levende lijve ontmoet en hebben we kennis gemaakt met het gloednieuwe B&B Casa Los Dos van Ad en Erik.

Remco en Andre van La Perla de Frigiliana lieten hun B&B niet alleen zien maar ook beleven door ons een nacht in hun suite aan te bieden. 

Patricia van der Zee van makelaardij Papacados Casas is actief in de Dutch Diva's, een club Nederlandse dames allen woonachtig in de omgeving van Malaga, vroeg ons mee te gaan naar een ZondagZomerBorrel op het strand van Torre del Mar, alwaar we wederom met een heleboel Spaanse Nederlanders konden kennismaken.

We gingen met onze vrienden Michel en Monique naar een wijnproeverij van Bodega Bentomiz waar André en Clara met hun bijzondere wijnen de ene internationale prijs na de andere in de wacht slepen. We hebben geluncht bij Ira en Lesley van Hacienda la Suerte in de provincie Cordoba samen met Ibolja en Rob van Cortijo el Sueño.

We werden door Gerrit en Judith van Hacienda Guaro Viejo uitgenodigd voor een groot strandfeest met barbecue 'Argentina Style' op het strand van Marbella.
Via Jos en Jolande van Inmobiliario Quierosol kwamen we in contact met Andi die een dia de extranjeros (dag van de buitenlanders) organiseerde in Sayalonga waardoor ik een week later mijn kunsten als DJ kon vertonen op een Spaans dorpsplein. Datzelfde mocht ik doen op het verjaardagsfeest van Harm en Henk in Arenas en bij Ellen en Pim in Alhaurin el Grande. Heerlijk om de zomernachten te vullen met zwoele en swingende muziek!

Gerard van Bike 2 Malaga wist mij te verleiden tot het rijden van de panoramaroute op een snikhete dag in Malaga. Dezelfde avond bood Hélène van het bekende restaurant Vino Mio ons spontaan aan om met haar mee te eten op het terras van haar prachtige zaak. Daarna liet ze ons vol trots het luxe design appartementencomplex Coronado zien waar zij mede-eigenaar van is. Een paar dagen later toonden Jeroen en Frens ons eveneens vol trots hun nieuwe boetiekhotel Villa Lorena, gelegen in een prachtige oude villawijk in Malaga.

Door het plotse overlijden van Anne's stiefbroer kreeg onze reis een andere kleur. Nadat we terugkwamen van de crematie in Nederland hebben we alle verdere plannen laten vallen en hebben we per dag gekeken wat we wilden doen.

Floortje en Lex van Jeep verhuur Andalusie Adventure hebben ons een heerlijke onvergetelijke dag bezorgd op hun prachtige Finca Fahala.

Daarna hebben Annemarie en Monique van Casa de Orange in Alhaurin el Grande ons een mooie kamer aangeboden waar we heerlijk konden bijkomen. In Alhaurin bezochten we Bas en Miriam van Casa PiPa en Joan van Finca Sonrisa. De vele gesprekken in deze dagen hebben ons definitief duidelijk gemaakt dat Spanje ook óns toekomstige thuisland zal worden.

Op maandag 27 augustus reden we naar Cuenca waarvandaan we een dag later de resterende kilometers naar huis zijn gereden. Op woensdag 29 augustus om 12.30 uur kwamen we aan in Deventer. Onze trouwe Prius heeft er bijna 11.000 km op de teller bijgekregen. De totale benzinekosten waren 940 euro (8,5 cent per km). We hebben onderweg een batterij-oplader, een computermuis, een zonnebril en een elektrische tandenborstel in de diverse hotelkamers laten liggen maar we zijn een onbetaalbare schat aan ervaringen rijker!

We willen bij deze graag alle mensen bedanken die met ons mee hebben geleefd, ons hebben geholpen en ons hebben getroost en gesteund op de moeilijke momenten. Bedankt ook voor de vele lieve en leuke commentaren op de blogs en op Facebook.
Het zal nog even duren voordat we alles hebben kunnen verwerken en voordat we echt kunnen beseffen wat voor een ongelofelijk mooie en indrukwekkende reis dit is geweest. De nieuwe vrienden die we hebben ontmoet worden onze toekomstige 'buren'. We voelen ons gezegend om deel te zijn geworden van deze bijzondere club mensen en kijken uit naar onze volgende trip!

Anne schrijft om begrijpelijke redenen op dit moment even geen blogs. We doen deze dagen alleen wat op het moment goed voelt en de rest moet maar even wachten. Eerdaags vliegen we op en neer naar Nederland voor de uitvaart en zullen daarna kijken op welke manier we onze reis gaan vervolgen.
We zijn echter zó onder indruk van de bijzondere gebeurtenis van vannacht dat we jullie deze niet willen onthouden. Vandaar dat ik de digitale pen heb opgepakt...

Gisteravond laat kwamen we terug van een flamenco-avond in Sayalonga, het dorpje waar we nu verblijven. Onze casita ligt zo'n 700 meter buiten het dorp op het terrein van een Deen, genaamd Claus, die al jaren met zijn vrouw en kinderen in Spanje woont. Hij handelt in Volvo's, BMW's en andere duurdere auto's en op het kleine stukje bestrating voor zijn huis staan er altijd wel een paar.

Bij terugkomst in onze casita besloten we nog een laatste drankje te nemen op het terras om te genieten van de relatieve koelte van de nacht. Overdag is het hier nu tegen de 40 graden en dan is het heerlijk als het 's nachts 'afkoelt' tot zo'n 30 graden. Terwijl we naar de nachtelijke sterrenhemel tuurden om nog een paar vallende sterren te zien die deze dagen veelvuldig voorkomen, hoorden we een vreemd geluid van het erf van Claus komen. Het leek op het geluid van paardenhoeven maar die gedachte lieten we al snel varen omdat het duidelijk vanachter de geparkeerde auto's vandaan kwam. Het was ondenkbaar dat zich daar een paard zou bevinden...

Enige tijd later klonk hetzelfde geluid opnieuw maar deze keer verplaatste het zich alsof er een groot zwaar object sloffend en klepperend van links naar rechts achter de villa van Claus bewoog. Aan de andere kant van het huis werd het geluid luider. Het kwam onze richting op en vervolgens hoorden we het vóór het huis langs gaan. Maar hoe we ook trachtten de duisternis te doorboren, onze ogen vonden niets dat dit vreemde geluid kon verklaren. Nu was mijn nieuwsgierigheid echt gewekt. Sterker nog; met zulke bizarre verschijnselen in het donker van de nacht zou slapen heel lastig gaan worden. Dit moest verklaard worden!

Eén van de raampjes van ons huisje kijkt uit over het deel van de oprit en het erf dat verlicht wordt door een lantaarn. Ik nam achter dit raam plaats met het voornemen er niet meer vandaan te komen voordat de bron van het geluid bekend was en ik een goede nachtrust voor Anne en mijzelf kon garanderen.

Lang hoefde ik niet te wachten... Opeens stapte er een grote witte hengst tussen de auto's vandaan in het licht van de lantaarn.

Anne, die vroeger intensief heeft paardgereden, bedacht zich geen moment en liep direct op het dier af om het gerust te stellen. 'Hij ademt heel onrustig, haal eens wat water voor hem!' was het eerste wat ze zei. Het was slecht met hem gesteld. Het was een schonkig dier maar oogde niet vermagerd. Terwijl hij een beetje water uit een pannetje dronk, bleef hij heen en weer zwaaien op zijn poten en moest steeds zijn evenwicht herstellen. Iets dat hem zichtbaar veel moeite kostte.

En daar sta je dan, midden in de nacht in de campo van Spanje met een doodziek paard! Wat een bijzondere gewaarwording...

Nog enige tijd liep de hengst wat verdwaasd rond, daarbij de buitenspiegel van één van Volvo's ontwrichtend. Uiteindelijk liep hij wankelend en zwalkend het erf af, stak het kleine bergweggetje over en liep in de richting van enkele naburige huisjes. Daar zakte het door zijn poten en viel op z'n zij tegen een muurtje aan. Ik hurkte bij zijn hoofd en probeerde hem gerust te stellen door tegen hem te praten en zijn hoofd en hals te strelen. Toen volgde een paar laatste paniekerige stuipen waarbij hij hard met zijn voorpoten tegen het muurtje sloeg en blies hij zijn laatste adem uit.

Het kabaal van zijn val en zijn laatste stuiptrekkingen had de Spaanse buurvrouw gewekt. Ze begon vanuit een kier van haar slaapkamerraam te roepen. Ze was duidelijk niet geamuseerd en al helemaal niet onder de indruk van mijn verklaring dat er zojuist een paard voor haar deur was overleden. Waarschijnlijk dacht ze dat dit een wel héél origineel excuus was van een dronkaard die haar nachtrust kwam verstoren. Toen het mij na enkele pogingen dan toch lukte om haar te overtuigen van de echtheid van het verhaal en in mijn Jip & Janneke Spaans vertelde dat het paard eerder op het erf van Claus rondliep, beperkte haar reactie zich toch een soort geklaag waaruit ik kon opmaken dat als het écht zo was, dat Claus dan maar moest zorgen dat het dier ook weggesleept werd. En terwijl het gemopper nog even doorpruttelde vanuit haar huisje, zaten wij samen in het donker naast het stille lichaam de witte hengst en waren blij dat we er voor hem konden zijn in zijn laatste momenten.

Vermoedelijk heeft de eigenaar van het paard gezien dat hij ernstig ziek of zelfs stervende was en heeft hij, om de kosten van een dierenarts en/of de kosten van het ruimen van het kadaver te voorkomen, het dier zijn stal uitgejaagd om het elders te laten sterven. Nu de crisis in Spanje steeds dieper op het leven van de Spanjaarden ingrijpt kunnen we verwachten dat dit soort dingen vaker zullen gebeuren. Een dierenleven is hier nu eenmaal veel minder waard dan bij ons en dan is de keuze snel gemaakt...

Ik hou van fietsen, dat moet ik op voorhand melden. Thuis in Deventer wurm ik mij met enige regelmaat in een wielrenbroekje met zeemleren kruis (jawel) en bedek mijn hoofd met een weinig modieuze fietshelm om vervolgens de bossen van Diepenveen onveilig te maken. Dus toen Gerard van Bike 2 Malaga ons uitnodigde om een city tour met hem te maken was ik direct enthousiast. Dat gold niet voor Anne die nog regelmatig 's nachts onrustig droomt van een dagje fietsen in Valencia, een paar jaar geleden. Toch wist ik haar te overtuigen dat het leuk zou zijn om dit te doen want het was per slot van rekening de perfecte manier om de stad die zij nu echt in haar hart gesloten heeft, nóg beter te leren kennen.

Toen we dan de afspraak wilde maken met Gerard bleek dat er op de dag die voor ons het beste uitkwam geen city tours werden gedaan. Maar wel een sportieve Panorama Bike Tour, melde hij, waarbij een paar heuvels in het programma waren opgenomen. 'Waarom ga jij dát niet doen' vroeg Anne, hiermee implicerend dat zij dus geen deel zou uitmaken van het sportieve gezelschap. Mij leek het een uitgelezen gelegenheid om mijn, door het goede Spaanse leven inmiddels luie lijf weer eens even aan de tand te voelen.



Dus vanmorgen reden wij al om half negen richting Malaga om daar Gerard te treffen bij het winkeltje van Bike 2 Malaga, centraal gelegen bij de VVV aan de haven. Na eerst een paar¬†(dos)¬†cortados te hebben gedronken vertrok Anne richting de winkelstraten van Malaga om eens lekker op haar gemak te kunnen winkelen en stapten wij op de fiets. Naast Gerard en mijzelf bestond het groepje uit nog één Nederlander, Dave, die, zo werd snel duidelijk, over de betere benen bleek te beschikken.

Gids Gerard leidde ons op professionele wijze door de binnenstad van Malaga en gaf tevens deskundige uitleg bij een aantal van de bezienswaardigheden die de stad rijk is. Zo maakten we korte stops bij de Mercado Molinillo, La Rosaleda (het voetbalstadion van FC Malaga), Cementario San Miguel en de basiliek van de Virgen de la Victoria. De interessante informatie en leuke anekdotes waarmee Gerard zijn nahijgende gezelschap verblijdde kun je ook vinden op de website www.beleefmalaga.nl, welke door Gerard zelf met veel liefde is samengesteld.

Maar de letterlijke hoogtepunten van de tour waren de twee heuvels in de route. Het was op de korte maar (in mijn ogen) steile beklimmingen dat mijn toch al niet geringe respect voor de professionele wielrenners ineens sneller steeg dan ik kon bijhouden op mijn fietsje. Terwijl ik mijn eigen strijd streed op de flanken van een net ten noorden van Malaga gelegen heuvel begon het voor Dave pas écht leuk te worden. Fluitend stampte hij zijn 92 kilo zware lijf naar boven. Ik verdenk hem ervan dat hij ook nog twee vingers in zijn neus had maar hij was te snel uit het zicht verdwenen om dit met zekerheid vast te kunnen stellen. Er schijnt op deze heuvel ook een oude botanische tuin te liggen maar omdat ik intussen driemaal een bijna-dood ervaring mocht beleven is mij dat volkomen ontgaan. Toen ik¬†uiteindelijk¬†met het zuur in de benen boven aankwam stonden Gerard en Dave gezellig te kletsen en te genieten van het fenomenale uitzicht. Ze bevonden zich op een grote stuwdam in de rivier de Guardalmedina. Aan de ene kant keek je uit over het azuurblauwe water van het stuwmeer en de¬†bergen van de Montes de Malaga en aan de andere kant had je prachtig zicht op de stad Malaga en de daarachter gelegen Middenlandse Zee.

Nadat ik volgens de mannen weer voldoende op adem was gekomen reden we terug de stad in om uiteindelijk de laatste klim van de dag te doen. Deze heuvel ligt vlak aan zee en biedt een mooi uitzicht op de stierenarena, de nieuwe haven met zijn terminal voor cruiseschepen en over de kustlijn. Maar voordat ik daarvan mocht genieten werden mijn krachten nogmaals beproefd door een flink aantal hoogtemeters met een stijgingspercentage dat ongeveer gelijk lag aan de temperatuur welke inmiddels was opgelopen tot bijna 30 graden! Dave floot weer toen hij mij voorbij zoefde en had alle tijd om nog wat foto's te maken van mijn gevecht met de zwaartekracht.
Een vlotte en verkoelende afdaling bracht ons uiteindelijk bij de strandboulevard en rustig pendelend reden we de laatste kilometers terug naar het startpunt.

Het was een fantastische ervaring en zeker de moeite waard als je Malaga op een andere manier wilt beleven. Bike 2 Malaga meldt op haar website dat deze tocht een beetje uithoudingsvermogen vraagt van de deelnemer. Ik kan nu uit eigen ervaring melden dat dit niet overdreven is. Maar ik had het nooit willen missen. Voor de minder getrainde fietser (en voor mij de volgende keer) zijn er bij Bike 2 Malaga ook gemakkelijker tours te reserveren.

Dank je wel Gerard voor de uitnodiging en heel veel succes met www.beleefmalaga.nl!

Oh, had ik al gezegd dat ik van fietsen hou?