Spanje volgens Anne van Dos Cortados

De kaart van Valencia lag uitgespreid op de eettafel.
'Oké, nu moeten we even opletten. De regio Valencia bestaat uit drie delen. Onderaan de provincie Alicante, in het midden de provincie Valencia en daarboven de derde provincie Castellón.
Alicante hadden we gezien en dit sprak ons gedeeltelijk aan. De steden Alicante en Benidorm waren niet ons ding maar iets verder naar boven rijdend vonden we de kustplaats Javéa, waar we wel weer heel erg over te spreken waren.
Als je vanuit daar recht het binnenland inreed kwam je in het mooiste stukje Spanje 'ever', vonden we. De Vall de Pop. Zo mooi dat we besloten in deze hoek voor veertien dagen een appartementje te huren.
Het binnenland van Valencia zelf was maar op een uur rijden afstand dus dat mocht geen probleem zijn. Twee vliegen in één klap, dacht ik blij en reserveerde via het internet een ruim appartement  in Benitachell, een klein dorpje, vlakbij de kust.
(Pas veel later kwam ik er tot mijn grote schrik

Het wordt er niet makkelijker op, die Spaanse lessen, vinden wijzelf.
De tegenwoordige tijd snappen we inmiddels wel alhoewel we de drie verschillende werkwoorden die de Spanjaarden hebben voor het woord ZIJN nog regelmatig door elkaar heen haspelen.
De onvoltooid verleden tijd hebben we ook wel door maar dan blijken er opeens weer twee verschillende voltooid verleden tijden te zijn. Donders wat ingewikkeld.
En of dat nog niet erg genoeg is hebben de Spanjaarden ook nog eens verschillende woorden om de tijden te duiden. Lekker handig! moet je horen.
'Een van de verleden tijden heet de perfecto maar wordt ook wel aangeduid als pretério perfecto of

'Zullen we er vanavond nog een keer naartoe gaan?' We zijn eigenlijk geen gewoontedieren en er valt hier genoeg te ontdekken maar we kennen hier inmiddels een tapas barretje waar je je bestellingen van veraf naar de man achter de bar mag schreeuwen en dan komt het enige minuten later nog naar je toe ook.
Je moét wel schreeuwen want het is er altijd afgeladen vol. Iedereen staat dicht tegen elkaar aan maar gek genoeg is het er reuze gezellig.
We hadden onze laatste dag in Valencia slenterend door de vele straatjes doorgebracht.
'Niet vergeten nog even langs de Mercado te gaan,' adviseerden de jongens ons dus dat deden we.
Met duizend overdekte kraampjes is het de grootste overdekte marktplaats van Europa. Machtig mooi vonden we het. De groenten en het fruit waren op kunstige wijze opgestapeld,  bij de viskramen zagen we soorten die we nog nooit eerder gezien hadden en natuurlijk stond ik weer hebberig te staren bij de kraampjes met Serranohammen.
'Jammer dat het niet in je koffer past, hè?' lachtte Alexander.
'Ja, jammer,' antwoordde ik. 'En die paellapan met een doorsnede van een meter past er ook niet echt in.' Reden te meer om