de Valencianen en iedereen die deze stad bezoekt.
Tjokvol met de mooiste bomen, leuke zitjes en werkende fonteinen. Na enige minuten fietsen dook de Ciudad de las Artes y las Ciencias al op en dan kan je alleen maar afstappen, je heel nederig voelen en alles eens rustig gaan bewonderen.
Hoe hebben ze het verzonnen?
Hierna werd het tijd voor de beloofde almuerzo al was het daarvoor eigenlijk veel te laat en het moet gezegd worden: het doet er niet toe waar je heen wilt, Alexander brengt je er in één streep naartoe.
Hij bekijkt geen kaart, staart een beetje in de lucht en slaat vervolgens een richting in.....en altijd de juiste.
Nadat we de fietsen ingeleverd hadden trok ik Alexander mee het centrum in en bestelde op een terras het grootste bier wat ze daar in de aanbieding hadden. Ik moest serieus bijkomen van de doorstane emoties tijdens dit fiets avontuur. Wat een ellende, dat stadsverkeer.
De volgende keer gaat ie maar alleen, de sadist!
