De poort ging open en daar stonden ze al te zwaaien. We waren aangekomen bij bed and breakfast 'La Perla de Frigiliana de luxe' en het was onmiddellijk goed. Zeg maar: méer dan goed.
We kregen een tour door het 'huis', bewonderden de kamers en het geniale buitengebeuren met éen van de mooiste tuinen die we tot nu toe hebben gezien en werden vervolgens naar onze suite gebracht.
Enorm! 
De badkamer was een mini-hamam (je begrijpt mijn vreugde) en onze kamer bleek ultra licht, koel, ruim en voorzien van royale bedden die strak in het spierwit waren opgemaakt. Je zou er een pingpongbal op kunnen laten stuiteren.
'Mee naar buiten nu', spraken Remco en André. Eerst maar even een verkoelend bubbeltje doen en een beetje kennis maken.
Het was wit-verziekend heet die dag maar overal waren er schaduwrijke plekken te vinden. Het praten begon en het hield niet meer op.
Even buiten afdouchen, riant zwemmen, en om een uur of negen hadden de mannen een tafel vol tapas voor ons klaarstaan. 
Ze vertelden over hun leven, hun beslissing om te vertrekken naar zonniger oorden, hun dorp Frigiliana (het dorp is reeds enkele malen tot het mooiste van Spanje uitgeroepen) en het succes.
Wij konden alleen maar knikken en begrepen het helemaal. Hier was over nagedacht en geen wonder dat ze het zo goed doen.
Het zijn een soort van wondermannen die weten waar de kansen liggen en dat merkten we wederom na het ontbijt.
Nog nagenietend van de verse jus d'orange, broodjes die iedere ochtend vers worden afgeleverd door de bakker en een paar geweldige koppen koffie reden we samen met Remco nog even naar het briljante huis 'Los Zuecos' van Ton en Rick die ook bij ons op de website staan.
Ton en Rick waren er zelf niet maar we kregen toestemming om het toch even te bewonderen en ik kan je zeggen: Als je daar op de veranda staat, ligt de wereld aan je voeten. Een magistraal uitzicht was onze beloning.
Net voordat we afscheid wilden nemen besloten de heren ons nog iets te laten zien. Echt... Op de valreep! Iets kleins, leuks, luchtigs... Een huisje..... een 'casita'. Niets voor jullie?
Enfin. Uren later dan in de planning zat, kusten we ze nogmaals gedag. Een hoofd gevuld met watten. Nieuwe ideeën, nieuwe mogelijkheden en wie weet...
Lieve André en Remco. Hoe het ook uitpakt. We zullen deze dag bij jullie niet snel vergeten.
Donders!!!
