Het is zover.
Op naar Andalusië. 3 weken lang genieten, beetje oriënteren en vooral lekker eten en drinken. We hadden de smaak te pakken. Paspoorten mee, tassen ingepakt, credit cards niet vergeten. We konden gaan. Wat had ik me hier lang op verheugd.
In voorgaande jaren vloog ik altijd vanaf Schiphol en in de laatste vier jaar die ik nu met Alexander samenleef gingen we i.v.m. zijn kinderen meestal met de auto ergens naartoe tijdens hun zomervakanties. Het Gardameer, Turkije en Kroatië stonden hoog genoteerd op de wensenlijst van de kids en, ach wie zijn wij dan om ze niet een beetje tegemoet te komen. Onze tijd komt wel weer, zo dachten we dus fluks de grote Volkswagenbus volgeladen, drie kinderen op de achterbank en daar gingen we. Een heel avontuur en vooral voor mij was het een hele bijzondere ervaring. Ik heb nooit een kinderwens gehad (ik kan niet eens een kat opvoeden) en had
