Het is witverziekend heet in Andalusie en de beruchte augustusmaand is nog niet eens begonnen.
Gelukkig kunnen we beiden vrij goed tegen de hitte en passen ons tot nu toe moeiteloos aan. (Lees: Alexander blijft in zijn koele kantoor en ik ben het zwembad niet meer uit te rammen)
Om werk zitten we niet verlegen maar de tijden worden drastisch aangepast. Een power-napje hier, een siestaatje daar maar vandaag ga ik de stad in. No mercy!
Een luchtig katoentje, haar in een staart, niet plakkende factor 30 en de meest comfortabele schoentjes die ik heb. En flesje water gaat mee in het piepkleine tasje en ik ben klaar om te gaan.
Om in Malaga te komen, wandel ik vanuit huis de vijftien minuten naar de bus, probeer in de schaduw te blijven lopen en bewonder ondertussen de trotse heuvels die ons stadje omgeven.
De straten zijn verlaten, op drie zwoegende wegwerkers na. Er hangen nog citroenen in de bomen van de overburen.
Overal bloeit de bougainville uitbundig, granaatappels en vijgen zou ik her en der zo kunnen plukken als ze al rijp waren geweest en de lucht ruikt onmiskenbaar naar zomer. Wat wonen we hier toch idioot mooi.
Ik betaal de buschauffeur 1,65 en veertig minuten later sta ik in Malaga. Nog twee musea bekijken en dan heb ik mijn hele lijst afgewerkt.
Vier uur later vind ik het wel welletjes, zoek een terrasje op en staar naar de zee. Het valt nog mee met de drukte en het zeebriesje werkt verkoelend.
Het is uitverkoop in Spanje maar ik kan me er niet meer toe zetten om in het centrum te gaan rondslenteren dus loop ik terug naar het station waar zich een ruim opgezet indoor winkelcentrum bevind... En niet zo'n kleintje ook.
De koele lucht is een verademing en binnen enkele minuten voel ik me weer verfrist en klaar om hebberig toe te slaan.
Binnen het uur sta ik weer buiten en heb het gepresteerd vijf zonnige zomer-shirtjes in te slaan voor een zacht prijsje.
Mooi land.