Spaanse eetgewoonten

bestond uit ongeveer veertig personen.
Zonder blikken of blozen zetten twee serveersters alle tafels die nog over waren aan elkaar. Voor de rest van de groep, die buiten geen plekje meer kon krijgen maakten ze in het piepkleine restaurant twee lange tafels en binnen een minuut of tien zat iedereen aan de drankjes en waren de tafels voorzien van brood en tapenade.
Twintig minuten later aten ze allemaal. A la carte! Het keukentje binnen was nu niet bepaald groot te noemen en ik begrijp niet hoe ze het voor elkaar hebben gekregen.
Tussendoor werden ook de andere gasten vriendelijk geholpen en de twee meiden van de bediening vertrokken geen spier. Het leek ze makkelijk af te gaan. Petje af.
Om middernacht verlieten we het terras.
Ons tafeltje was de eerste die vrij kwam.