Spaanse eetgewoonten

het dorp, op zoek naar een gezellig restaurantje en die vonden we al snel op het plein. Het was half elf en het zat er afgeladen vol. Met enige moeite vonden we twee lege plekken aan de bar en m'n maag knorde.
"Zo te zien gaat het nog wel even duren. Ze zijn druk." We keken uit op een grote vitrine die gevuld was met allerlei kaasjes. Heel aantrekkelijk, vond ik. "Zullen we proberen alvast een beetje kaas te bestellen? Dan drinken we wat en wachten gewoon tot er een tafeltje vrij komt."
Met handen en voeten maakten we onze wensen kenbaar aan het meisje achter de bar en wezen verlekkerd naar de vitrine met de kazen. Het meisje had ons blijkbaar helemaal begrepen en vulde onze glazen nog eens bij. Niet veel later stond onze bestelling voor ons en mijn ogen rolden bijna uit hun kassen. We hadden een stukje van álle in de vitrine aanwezige kazen gekregen en bovendien werd het geserveerd met een forse mand vers brood. Dat hadden we even niet verwacht maar we genoten. Het ene kaasje was nog lekkerder dan het andere en we kregen het op. Alles!
We hebben die avond maar niet meer gedineerd. Voor het plateau moesten we zeven euro afrekenen.
Topland.