En nog steeds hebben we geen leerboek opengeslagen. We redden ons tussen de Andalusiers maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Er zijn zoveel andere zaken die onze aandacht nodig hebben en er gaat heel veel tijd inzitten.
Het belangrijkste onderdeel van ons leven hier bestaat momenteel voornamelijk uit socializen, netwerken, voorbereiden en rondrijden. Een heerlijke bezigheid.
Onze Pepe verzorgt tuin en zwembad en ik probeer de kunst een beetje af te kijken maar mijn voornaamste taak is toch wel het opvegen van gevallen bladeren en dat zijn me er nogal wat.
De tuin is één grote bloemenzee en inmiddels heb ik begrepen dat we een perzikenboom hebben.
Het afgewaaide palmblad blijkt net zo groot te zijn als ikzelf, we hebben al drie cherrytomaten geoogst en we hebben nu ook wel door dat het zinloos is om te proberen sla te telen.
Ik leer over anti-muggencremes, kom alles te weten over de diverse busverbindingen naar Malaga en heb ontdekt waar je het lekkerste fruit koopt.
Een koppelje huiszwaluwen onderzoekt al dagen of ze onder ons afdak een nestje zullen gaan bouwen maar ze hebben nog niets besloten.
In de verte zien we vliegtuigen dalen en opstijgen. Een magisch gezicht. Honden blaffen, de Franse buurvrouw kwebbelt met haar baby, de deuren staan open en ik waan me in het paradijs.
Morgen pakken we ons Spaans weer op. Of anders overmorgen….. denk ik.
