Natuurpark El Torcal

Antequera dat 15 kilometer verderop lag.
Een prachtige oude stad waar je een hele dag zou kunnen rondslenteren. We doken een terrasje op en bestelden twee cortado's. In Spanje schijnt het niet gebruikelijk te zijn om na het ontbijt nog koffie met melk te drinken. Je drinkt het zwart of met een scheutje drank erin. Een cortado (met een heel klein scheutje warme melk) mag nog nèt. Op een groot krijtbord stond aangegeven wat er allemaal gegeten kon worden maar we werden er niet erg wijs uit. Zelfs met behulp van ons woordenboekje schoten we niet veel op. Het werd dus brood, manchegokaas en serranoham, voor ons het toppunt van een Spaanse lunch. De Spanjaarden zelf, zagen wij, aten warm maar dat ging ons nog te ver.
Opvallend was hoeveel mensen er aan een groot glas rode wijn zaten. Vreemd, er zaten ijsblokken in. Daar moest ik meer van weten. In ons allermooiste Spaans vroegen we de ober wat dat toch wel mocht zijn. Het bleek 'tinto de verano' (zomerwijn) te heten. Een eenvoudige rode wijn, gemixt met een soort citroenlimonade met prik. IJsblokjes erin en klaar. Dat wilde ik ook. Prima alternatief voor een glas gewone wijn, vooral met die warmte. We hebben het deze vakantie veel gedronken.
Die avond aten we in het stadje en bij terugkomst op de B&B zat er nog een gezellig groepje bij elkaar. Het was volle maan, het uitzicht was betoverend en de temperatuur aangenaam.
We sloten ons aan bij het gezelschap en ik begreep dat het hier in Spanje goed toeven was.