in z’n hoofd om zo afgelegen te gaan wonen? was (en is nog steeds een beetje) mijn gedachte. Niets voor mij. Dat staat vast. Gekke mensen, die vrienden van ons. Waar zijn de kroegen, restaurants, de leuke winkelstraatjes en‚Ķ.. waar is de Hema?
Toch genoten we onze kop eraf. Wat was de omgeving mooi en wat een leuke kustplaatsjes.
Op één van deze dagen bezochten we een klein vissersdorpje en na een flinke wandeling werd het tijd voor een hapje en een drankje op een terras in het dorp. Het was hartje winter, de zon scheen en de jassen gingen uit. Daar zaten we dan.
Alexander zette zijn zonnebril op, glimlachte en sprak de woorden die mij nu doen bloggen…..
‚“ IK WIL MEER ZON‚”.