We vertrokken die 14e januari al vroeg, richting de koningsstad Granada.
We waren er al eerder geweest en hadden toentertijd bijna al onze tijd besteed aan het Alhambra dus nu werd het tijd voor een wat uitgebreidere tour door de stad zelf.
De besneeuwde toppen van de Sierra Nevada waren vanaf verre al zichtbaar. Gek hoor. Om het middaguur reeds in je t-shirtje in de zon lopen met zicht op de witte bergen.
Geen wonder dat deze regio zo geliefd is bij wintersporters uit binnen- en buitenland.
De kathedraal werd bekeken en we wandelden op ons dooie akkertje door het 'Albaicín', de oudste Arabische wijk van Granada.
Helemaal hebberig werden we van de winkeltjes waar ze onvoorstelbaar veel soorten thee, kruiden en specerijen verkochten. Iedere lampenwinkel moest bezocht worden en eigenlijk wilde ik het beroemde badhuis ook nog wel even zien maar dat werd een beetje veel en bovendien.... Het zonnetje scheen zo heerlijk en éen van de terrasjes knipoogde zó verlokkelijk dat we er maar plaats namen om er vervolgens veel te lang te blijven zitten.
Granada is gezellig en een beetje alternatief ook.
We zagen ze bij bossen voorbij komen. Hippy-achtige jonge mensen met wollen mutsjes, fleurige kleding, gitaren en andere instrumenten bevolkten de straten en de sfeer was uiterst relaxed.
Echt op bijna iedere hoek roken we de geur van jointjes en raar maar waar... Ik heb nog nooit zoveel tatoeages en piercings op éen plek bij elkaar gezien.
Bij ieder dranje wordt, zo hoorden wij, in alle barretjes een tapa geserveerd. Hoe meer drankjes je bestelt, des te uitgebreider de tapa wordt. Onnodig jullie te vertellen dat we er aardig ons best hebben gedaan.
Ook een theehuis moest nog even van binnen bekeken worden en toen werd het alweer tijd om terug naar de Casa te keren.
Granada is leuk. Echt leuk. De volgende keer gaan we nog eens terug voor wat meer culturele zaken maar we hebben toch alvast een leuke indruk gekregen.
