‚‘Waarom is dat toch joh? Waarom staan er alleen maar Nederlandstalige bed and breakfast ’s en vakantiehuizen bij jullie op de website?’ Nou‚ dat zit zo.
Wij Nederlanders en Vlamingen spreken over het algemeen een behoorlijk woordje over de grens.
We spreken Engels, velen van ons (de Vlamingen zijn hier zwaar in het voordeel) kunnen zich in het Frans uitstekend redden en ook voor de Duitse taal zijn we niet echt bang maar hoeveel van ons spreken er Spaans?
Bij navraag bleken het er bedroevend weinig te zijn en daar zit het hem in voor ons.
Ooit bezochten wij een Bed and breakfast in Andalusië, gevoerd door Spaanse eigenaren.
Het B&B had niet mooier kunnen zijn. Het uitzicht was adembenemend, het zwembad om te zoenen en het lag heerlijk centraal.
Er waren tien gasten aanwezig en het waren allemaal Spanjaarden.
En daar zaten ze dan aan de grote tafel, buiten bij het zwembad. Het was een feest om naar te kijken want die Espanjolen kunnen er wat van. Gebroederlijk deelden ze de maaltijd, dronken een glas wijn en ondertussen werd er gepraat en gelachen.
Veel gepraat, hard gepraat en vooral‚snel gepraat.
Vriendelijk wenkten ze ons erbij. Kom zitten‚ Drink iets. Wie zijn jullie? Waar komen jullie vandaan?
Ons Spaans beperkte zich nog tot enkele korte woordjes en we kwamen er absoluut niet uit.
Het werd een hilarische avond maar toch‚ We voelden ons soms een beetje verloren tussen het onverstaanbare Spaanse geweld.
Vakantie bij Nederlanders en Belgen in Spanje
Ook al spreken we inmiddels vier-en-een-halve taal‚ We zoeken we het toch bij de Belgen en de Nederlanders.
’s Avonds aan tafel met wie ook maar wil. Lange gesprekken met andere B&B gangers. Eten, drinken, puur plezier. We hebben er zelfs prachtige vriendschappen aan overgehouden.
Vanzelfsprekend zit er regelmatig een anderstalige gast tussen het gezelschap en dan schakel je automatisch over op het, voor bijna iedereen begrijpelijke Engels. Zo simpel is dat.
Twee jaar terug zaten wij in een knoeperd van een B&B aan de Costa Blanca. De eigenaren waren Belgen en twintig van hun gasten op dat moment ook. Wij waren de enige Nederlanders maar konden lekker meekeuvelen. Deels in het Nederlands, deels in het Frans.
Op een avond schoof er een jong echtpaar uit Madrid aan. De arme duivels!
We hebben die avond met z’n tweeëntwintigen alles uit de kast getrokken om ze bij de gesprekken te betrekken. Het mocht niet baten. Ze spraken uitsluitend Spaans.
En wij, tweeëntwintig man sterk, schaamden ons een beetje. Er was niemand van ons die ze fatsoenlijk in hun eigen taal te woord kon staan.
Ze hebben zich vast, net als wij toentertijd een beetje verloren gevoeld.
en daarom is er Dos Cortados
