's Ochtends vroeg deden we inmiddels op ons gemakje mee met de Spanjaarden. Je slentert een cafeetje binnen en vraagt om een ontbijt. Een lekkere warme bak melkkoffie, vers sinaasappelsap en twee geroosterde sneeën brood met boter en jam. Klaar. Daar doe je het maar mee tot een uurtje of elf. Je kan natuurlijk voor een uitgebreid Engels ontbijt kiezen of je Spaanse ontbijtje uitbreiden met cakejes of andere zoetigheden maar wij wisten inmiddels dat het hier gebruikelijk is om tegen een uur of elf of iets later misschien, een tweede ontbijt te gebruiken en daar deden we maar wat graag aan mee.
‚‘Tot ziens Sevilla en bedankt voor je gastvrijheid’. We kusten onze Portugese vrienden gedag, en verder ging het weer.
We hadden het hier twee intensieve dagen lang erg naar ons zin gehad en nu reden we via Arcos de la Frontera door naar ons derde Bed and Breakfast in Ronda.
Arcos de la Frontera (waar later de opnames voor ‚‘De Spaanse droom’ gemaakt zouden worden), bleek een lieflijk Andalusisch dorpje te zijn. Toen we er doorheen
