Enige maanden terug was het weer zover. Geen broek paste ik meer.
Peinzend bekeek ik mijn buik, listig vermomd als puddingbroodje en toen wist ik wat me te doen stond.
Met frisse tegenzin haalde ik mijn lijn-bijbel van Montignac weer tevoorschijn en dat werkt altijd.
's Ochtends twee bruine geroosterde boterhammen met niks en een sinaasappel voor de vezels, 's middags een grote salade of een paar gebakken eitjes en voor de avond bestaat het menu uit vis of vlees met veel groenten.
Tergend langzaam smolten de kilo's er weer af en inmiddels pas ik overal weer in.
Die zes kilo hadden er veel sneller afgekund maar mijn grote struikelblok zijn onze kookgrage vrienden en het feit dat ik de ruggengraat van een dropveter heb.
Mediterraans dieet
Het is toch ook zo gezellig allemaal en onze vrienden zetten ons steevast bergen tapas voor. Ze weten hoe gek we er op zijn.
'Is toch gezond Anne?,' grijnzen ze listig. 'Het is allemaal Mediterraans en het Mediterraanse dieet is toch enorm gezond? Nog een glaasje cava?'
Natuurlijk knik ik driftig van ja want van enige matigheid in m'n leven heb ik ook nog nooit gehoord.
Toch heb ik inmiddels een trucje. Van meneer Montignac mag je alles eten behalve koolhydraten en suiker dus vervang ik de stokbroodjes door schijven komkommer, blijf van de rijstgerechten af en doe me uitbundig tegoed aan kazen , hammen, stukjes vis en andere Spaanse feesthapjes.
Ik peuter gewoon overal het brood onder vandaan.
Helpt het? O, ja. Ik blijf keurig op gewicht en geniet van mijn zelf uitgevonden Spaans-Mediterraans Montignacken.
Zo, en dan nu fluks in de make-up, de haren in de krul en m'n slanke broek aan want je raadt nooit wat we vanavond gaan doen.....
