Efficiënt

We hadden om twaalf uur afgesproken en het is nu twintig over. Elke Spanjekenner weet: dit is normaal. Maak je er dus maar niet al te druk om. We zijn hier niet in het altijd op een strak tijdschema lopende noorden van Europa. Ik zeg dus niets als ik in de verte de nog ontbrekende vriend fluitend naar ons toe zie slenteren. Geen gehaaste pas, geen ‘sorry, ik ben te laat’... Zelfs na tien jaar in Galicië gewoond te hebben, is het af en toe toch nog even slikken. Ik weet onderhand natuurlijk wel dat het concept ‘tijd’ hier een andere betekenis heeft dan in Nederland maar toch. Ana ziet me denken. ‘Jollander’, zoals mijn bijnaam hier luidt, ‘relax... “Spain ies diefferent”...
“We rijden NU weg”, whatsupt een van ons naar de derde auto die van een ander punt vertrekt. “Nu” is, meer dan in hoofdletters, beter tussen aanhalingstekens te zetten: eerst maakt Ana haar verhaal nog af, rookt Belén nog een sigaret en besluit Alberto toch maar even wat extra stokbrood te halen. Want oh wee als er niet genoeg brood is bij de maaltijd. (Hier kan het eten niet beginnen zonder brood. Zelfs rijst eet men met een stuk brood erbij.)

Heerlijk spontane zaterdagen als deze, denk je, komen misschien weinig voor... Toch brengt de Galiciër zijn vrije dag juist heel vaak door in groot gezelschap voor een overdadige lunch met een lekker glaasje wijn erbij. Zo ook vandaag. Met een groep vrienden gaan we lunchen in het buitenhuis van een van ons in de bergen. Vaag herinner ik me hoe vroeger toen ik nog in Nederland woonde een dag als deze al maanden bij iedereen in de agenda had gestaan. Hier niet... het idee voor vandaag is gistermiddag ontstaan, toen we zo lekker van het zonnetje zaten te genieten op dat gezellige terrasje. Samen genieten van al het moois wat hun land hen te bieden heeft, Spaanser kan bijna niet.
Onderweg moeten we even stoppen in een bepaald dorp waar de slager zit om vlees voor de barbecue in te slaan. In plaats van eventjes in de auto te wachten en niet (nog) meer tijd te verliezen, oppert Pablo om een kopje koffie te drinken. Dus in een van de vele kroegjes die elk Spaans dorp rijk is, hangen we even later met zijn allen aan de bar en nemen de krant door terwijl de wantrouwige stamgasten het bonte stadse gezelschap vanuit hun ooghoeken onopvallend maar nauwlettend in de gaten houden.
De derde auto whatsupt dat ze iets later zullen zijn. Juan had zich verslapen. ‘Pff... gelukkig maar,’ verzucht Antonio, ‘we waren zo gehaast...’

Ik knik instemmend. De stress was ondraaglijk... “Ik houd niet van haasten”, voegt hij er, geheel overbodig, aan toe. Ik lach en weet dat je in Nederland bij vijf minuten vertraging al gebeld wordt met de vraag ‘of er misschien iets is... want je bent te laat’...
Toch geeft de Nederlandse in mij zich niet zo gemakkelijk gewonnen want als Pablo zegt dat hij nog even in de winkel aan de overkant wil kijken, voel ik dat ik toch een beetje in verzet kom. Ik ben duidelijk de enige want niemand kijkt op of om. Het is Antonio die de koffiezitting opheft met een beslist “nee man, dat doe je maar een andere dag.” Geen gezeur, dus. Mijn opborrelende irritatie was voor niets...
Een luid toeterende gele fiat met grijnzende bestuurder komt voorbij rijden met twee mensen op de achterbank die half uit het raam hangen en uitbundig naar ons zwaaien. ‘Ze hebben ons ingehaald’, merkt Ana droogjes op. ‘We gaan’, klinkt het achter ons. ‘Anders wordt het zo laat.’ Ik bijt op mijn tong om niet in lachen uit te barsten.

We zijn een krap uurtje verder en Antonio staat te zweten acher de barbecue. Ik sta bij de al gedekte tafel om te kijken of er nog iets mist. Alberto schenkt een glaasje wijn voor me in. Het duurt namelijk nog wel even voordat iedereen zijn zelf opgelegde taken volbracht heeft en we aan tafel kunnen. Ik kijk om me heen en tel twaalf vrienden die in minder dan een avond bij elkaar getrommeld zijn voor een hele gezellige lunch in een prachtig bergdorpje op een half uur rijden van de drukte van de stad. Als dat niet efficiënt met tijd omgaan is. 

Marielle Saegaert’s belevenissen en indrukken zijn nu gebundeld in haar net verschenen 

‘Waar de regen kunst is’ (Uitgeverij Grenzenloos, Paperback, 212 pagina’s
Verkoopprijs: € 16,95, ISBN 978 94 61850 539 (paperback) en ISBN 978 94 61850 546 (eBook)