Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Onvoorstelbaar!
Alexander speelt nog steeds bijna de hele dag kantoortje en dat geeft mij de gelegenheid om te lezen.
Nu merk ik pas hoe ik dat gemist heb.
De derde dikke pil ligt alweer op m'n schoot als hij opeens z'n hoofd om de terrasdeur steekt.
'Zullen we nog even een rondje?' zegt hij. 'Het wordt nu lekker koel.' (Het is half zeven en het is dertig graden).
Een half uur later lopen we op de boulevard van Valencia en eten het raarste broodje ooit.
Een groot stokbrood met daarop

Ergens tussen Valencia en Benaguasil, waar wij verblijven, ligt het stadje Riba-roja de Turia.
Hier ontmoeten we elkaar bij een chic restaurant. De tafels zijn strak gedekt met wit linnen en we hebben maar liefst twee serveersters tot onze beschikking.
We nemen het menu del dia en krijgen na ons drankje een amuse, gevolgd door sardines met gegrilde groenten en vervolgens een fraai geserveerde Gazpacho. Er komt een grote fles water op tafel.
Het hoofdgerecht bestaat uit een goed gebakken visje, aardappeltjes en groenten en als we bijna ploffen komt het dessert op tafel.Een kopje koffie mag ook niet ontbreken en dan wordt het tijd om af te rekenen.
Elf euro en vijftig centen de man, berekenen we verbaasd. Hoe kan dat nou? maar het is echt waar.
We besluiten ter plekke voortaan met de Spanjaarden

Ja, hoor. Daar zijn we weer. Valencia, in al z'n pracht en praal lag al op ons te wachten.
We parkeren aan de overkant van het Turiapark en lopen doelbewust op de enige winkel af die op dit moment belangrijk is voor Alexander. De Apple Store.
Hij wou zich alvast een beetje gaan vergapen aan de nieuwe iPad die hier reeds te koop is en over niet al te lange tijd in Nederland in de winkels zal liggen.
Wat hij niet wist is dat ik deze iPad vandaag voor hem wilde kopen. Hier in Valencia. Omdat hij nog talloze cadeautjes van me tegoed had en omdat het zo'n zalig kereltje is.
Overgelukkig liep hij een kwartiertje later de winkel