Je moet natuurlijk geen hoogtevrees hebben maar verder is de route 'Caminito del Rey' een ontzagwekkend mooie en bovendien veilige wandeling door de Andalusische natuur en ben je toch maar een uur verwijderd van de Zuid Spaanse stad Malaga.
Loop hem eens een keer en ik beloof je dat je het niet snel vergeten zult want eigenlijk is hier maar één juist woord voor te vinden. Spectaculair.
Bij het natuurpark van El Chorro met haar blauwe stuwmeren, bevindt zich de beruchte kloof van El Chorro met zijn enorme rotswanden die tot een hoogte van wel 400 meter reiken. Aan beide kanten bevinden zich de stuwmeren met waterkracht-centrales die elektriciteit opwekken en om die reden werd er in het begin van de twintigste eeuw een smal looppad gemaakt die de beide centrales met elkaar verbond.
Dit lange pad is bekend onder de naam Caminito del Rey (het Koningspad).
In de loop der jaren raakte het, toch al levensgevaarlijke pad behoorlijk in verval. Evengoed besloten de nodige waaghalzen keer op keer weer het pad te belopen en dit liep helaas niet altijd goed af.
Na het zoveelste dodelijke ongeluk, besloot de regering het pad in het jaar 2000 definitief te sluiten voor het publiek maar de Caminito del Rey bleef tot de verbeelding van velen spreken en dat werd goed begrepen door de autoriteiten.
In het jaar 2013 werden er plannen gemaakt het pad weer begaanbaar te maken voor een groot publiek en inmiddels is het zover.
Sinds eind maart 2015 is, na een kostbare en grondige renovatie, de Caminito del Rey weer geopend voor het publiek en inmiddels hebben er al tienduizenden bezoekers gretig gebruik van gemaakt.
Omdat wij slechts een half uurtje rijden bij de Caminito vandaan wonen en toch wel heel nieuwsgierig waren naar dit beroemde pad, reserveerden we twee kaarten via de officiële website, staken onze paspoorten in de zak, deden stevige wandelschoenen aan en gingen op weg.
Bij de entree van de Caminito del Rey werden onze papieren grondig gecontroleerd en kregen we een witte helm opgezet. Een flesje water hadden we op zak en daar gingen we.
Vreemd genoeg was ik er een beetje nerveus van. Ik had de nodige filmpjes en foto’s reeds bekeken en het zag er allemaal nogal spannend uit maar zodra je de eerste voet op het pad zet, verandert alles. Wát een schoonheid en grandeur. De organisatie verleent zijn bezoekers met kleine groepjes tegelijkertijd toegang tot het pad dus je loopt altijd in betrekkelijke rust. Je hoort de vogels, het ruisen van het water, gieren vliegen over en ondertussen vergaap je je aan de altijd groene natuur.
De wandeling voert door de enorme kloof (La Garganta del Chorro), je bewandelt een hangbrug en loopt langs indrukwekkende kliffen. De uitzichten met vele heuvels, watervallen, de stromende rivier, de stuwmeren en valleien zijn adembenemend mooi.
De caminito zelf is slechts drie kilometer lang en je doet er ongeveer drie uur over. Voor mij was het te kort. Veel te kort. Er is zoveel te zien en op te nemen dat je hersenen het nauwelijks kunnen bevatten. Aangekomen bij de uitgang had ik al spijt van het feit dat we zo stevig hadden doorgestapt. We hadden er veel meer tijd voor moeten uittrekken, meer stops moeten maken en ik realiseerde me blij dat we het geluk hebben zo dicht in de buurt te wonen. Dit wil ik nog een keer meemaken, hier wil ik anderen mee naartoe nemen. Wat een prachtige aanvulling op de toch al zo indrukwekkende natuur van Andalusie.
Tijdens deze wandeling, die overigens echt niet zwaar is (maar je moet wel over een heel klein beetje conditie beschikken), draag je een helm en het is goed om te weten dat er onderweg geen toiletten te vinden zijn.
Neem je stevige schoenen en zonnebrandcreme mee en vergeet vooral je flesje water en je fototoestel niet. Toiletten en verschillende restaurants zijn zowel bij de ingang als de uitgang te vinden en aan het einde van je wandeling staat er een pendelbus klaar die je voor minder dan een euro weer terug brengt naar het startpunt.
Een kaartje kost je tien euro en geloof me maar; het is iedere cent meer dan waard.
