Spanje Nederland. Voetbal en het North Sea Jazz festival

volkslied inzette en de camera inzoomde op één van de Spaanse spelers die het er ook duidelijk te kwaad mee had. Hij staarde strak naar de blauwe lucht maar ik zag de emotie en ja hoor, toen was het gebeurd met mij. Daar kwamen de traantjes.
Ik ben een watje en in dit geval: een superwat. Zulke dingen grijpen me altijd enorm aan. Ik hoop van harte dat niemand het gezien heeft.
De wedstrijd was een kwelling voor mij. Dat doe ik nooit meer want dit is de uitgelezen manier om mij een hartverzakking te bezorgen.
Spanje won en toen de scheidsrechter affloot werd er geklapt voor de Spanjaarden.
Stilletjes zocht iedereen de zalen weer op. Muziekgod Stevie Wonder had keurig op ons gewacht en had voor de gelegenheid Quincy Jones meegebracht als extra gast.
De zaal stond op z'n kop en binnen de kortste keren werd het één groot feest. Alsof we niet net de finale verloren hadden.
Zo fantastisch! Ik moest er bijna weer van siepen.  Zoals ik al zei: Watje! En ik kan er niets aan doen.