Het wordt tijd om een leuk scootertje aan te schaffen. In Nederland liep ik er iedere dag wel even uit, al was het alleen maar om een tandenborstel te kopen.
Hier vergt dat toch een beetje meer tijd. Ik loop niet zomaar even de berg af en daar moet ik echt nog aan wennen.
Even snel naar de Hema of het Kruitvat is verleden tijd. Ik zoek nog naar de juiste winkeltjes, probeer zo efficiënt mogelijk mijn tijd in te delen en maak serieuze boodschappenlijstjes.
Als ik op stap ga maak ik er maar meteen een volle dag van en combineer kapper, pedicure en een bezoek aan mijn favoriete winkeltjes met een paar tapas en een tinto de verano, ergens op een terras in Malaga.
Ik rijd geen auto meer sinds ze er acht jaar geleden zijn achter gekomen dat ik geen diepte kan zien. Ik ben een gevaar op de weg en rij iedereen, zonder het ook maar op te merken, met gemak van de Spaanse sokken.
Fietsen in deze omgeving is ook geen optie dus een stads-scooter gaat het worden. (Van dichtbij merk ik je wel op hoor. No te preocupes)
Het huis met het fenomenale uitzicht maakt alles gelukkig weer helemaal goed. Als een (nog een tikje mollig) prinsesje schrijd ik dagelijks door de tuin, haal de post op en inspecteer de fruitbomen, het ietwat droge gras en de planten. Het geeft me een vreemd soort van 'Out of Africa' gevoel.
De geuren, de wind, de heuvels, het stof en de mystiek van Andalusie... Ik ga het me helemaal eigen maken.
Op de scooter.
Op de scooter.
