zijn, onderweg passeren we de lokale wijnbodega waar geproefd en gekocht kan worden. Als je wilt vul je hier een jerrycan met de lokale wijn voor 99 cent per liter.'
Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en volgden hun auto die ons langs een bijzonder mooie route leidde. Overal zagen we wandelaars en dat was niet zo vreemd. Het was een waar genoegen om hier doorheen te rijden. Overal sinaasappelvelden, verweven met wijngaarden, palmen en amandelbomen die voorzichtig in bloei gingen. Zoiets is eigenlijk niet uit te leggen. Dat moet je ervaren.
Bij de bodega werd er gekeurd en geproefd en ik keek er mijn ogen uit. We vertrokken er met een fles Moscatel en een fles cava uit deze streek (heel beschaafd) maar het liefst hadden we de auto volgegooid met jerrycans wijn, olijfolie en honing uit de streek.
Het huis van Edwin en Cokky lag er prachtig bij. Het was een plaatje waar je slechts van dromen kan en recentelijk helemaal verbouwd en zelfs voorzien van vloerverwarming. Het huis werd omringd door vijfduizend meter land wat beplant was met grote palmen, amandelbomen, johannesbroodbomen, Japanse mistel, olijfbomen enfin, veel te veel om allemaal op te noemen.
Eén van de katten begroette ons en buurhond Poppy blafte ons al vrolijk tegemoet. Hier was het goed toeven.
Veel later, na een hartelijk afscheid reden we terug naar ons appartementje.
'We hebben nog heel wat te doen, chica,' sprak Alexander 'maar het is geweldig om zo een beginnetje te kunnen maken' en ik was het helemaal met hem eens.Wat een verrukkelijk land.
