Bed and Breakfast precies? Dan stel ik dat alvast in".
We hadden voor vier dagen gereserveerd bij een B&B in Alhaurin el Grande en de eigenaren verwachtten ons zo tegen acht uur 's avonds.
"Het zal een uur of zeven rijden zijn als we twee korte pauzes meerekenen dus als we nu wegrijden dan..."
Het Alhambra in Granada
"Eh, Alexander," onderbrak ik hem. "Ik zie dat de kaartjes die we voor het Alhambra bij Granada gereserveerd hebben voor vandaag zijn. Daar gaan we dus eerst nog langs. Is het erg ver om? vroeg ik, toch wel een beetje gegeneerd."
We pakten de kaart er nog maar eens bij en tot mijn grote opluchting bleek Granada, met een beetje fantasie, op de route te liggen.
"Ach, we hebben de tijd en wat heb je dat weer apart geregeld meid. Het zal een kort bezoekje worden maar als we nu wegrijden komt het wel goed."
En alweer zag ik die bekende grijns. Ze weet niet beter, het arme kind, moet hij gedacht hebben.
Onderweg hadden we het prima naar ons zin, repeteerden nog wat Spaanse woorden en kleine zinnetjes en dronken koffie onderweg.
"Over een uurtje zijn we in Granada en dan zetten de we auto maar neer bij....O, kijk daar eens, twee ruiters te paard. Wat een machtige dieren." Er verscheen een dromerige blik in zijn ogen. A had altijd al een keer willen paardrijden maar hij had een heilig ontzag voor deze edele viervoeters en was om die reden altijd op gepaste afstand gebleven.
Het verraste me dan ook helemaal niet toen hij vervolgde: "dat zou ik zo graag een keer willen doen. Een paar uur paardrijden in de vrije natuur. Zouden we dat niet kunnen regelen als we bij ons Bed and Breakfast zijn?"
Het leek me onmogelijk. In Nederland kom je de manege niet uit zonder ruiterbewijs. Zou je hier in Spanje als ongeoefend ruiter zomaar naar buiten mogen? Ik had er een hard hoofd in.
"We gaan het gewoon vragen," antwoordde ik. ‚“Je weet het maar nooit" en in gedachten beloofde ik mezelf mijn uiterste best te doen om zijn langgekoesterde wens uit te laten komen.
