Ira en haar man Lesley hebben een droom. Wonen op het platteland van Andalusie en enige maanden terug vonden ze hun droomhuis, midden tussen de olijfgaarden in de buurt van Iznajar.
Dat het pioniers zijn was ons bekend maar toen we het terrein bij ze opreden schrokken we ons helemaal ondersteboven.
Er stond een knots van een keet. Een bullebak. Een gigant.
'We moeten nog wel even klussen hoor', sprak Ira luchtig en gaf ons vervolgens de 'grand tour'.
Ze zijn al helemaal gewend aan het Spaanse leven en vliegen zo vaak ze kunnen terug naar hun cortijo om door te gaan met knutselen. Het zwaar verwaarloosde zwembad is reeds grondig aangepakt en ook een groot deel van de buitenkant staat weer strak in de verf maar er is nog zoveel te doen. Ik kon er absoluut niet bij met m'n verstand.
Tientallen kamers, badkamers en appartementjes wachten rustig op hun opknapbeurt. Als dit gereed is kan het een flink bed and breakfast worden.
Nog maar net bekomen van de schrik, kwam er een auto het erf oprijden. Het waren Ibolja en Rob, de eigenaren van B&B Cortijo del Sueño die slechts op tien minuten rijden weg wonen en overal hulp bieden. We kenden ze reeds en het was geweldig om ze weer eens te zien.
'Plop', deed de kurk en op tafel verscheen zoveel eten dat ze er net zo goed het hele dorp bij uit hadden kunnen uitnodigen.
En daar zaten we dan met z'n zesjes onder het afdak van druivenranken te eten, lachen en praten.
'Dat je daar nog tijd voor hebt', sprak ik maar zo werkt het niet voor die twee. Ze maken tijd, laten zich niet opjagen. Ze kopen een Spaanse auto, verwijderen een wespennest en hakken zich een weg door honderden vierkante meters taai struikgewas, slepen met stenen en bikken de ene na de andere muur af met oeverloos geduld en vertrouwen. Petje af en een grote buiging.
