Om klokslag twaalf uur kwam Alexander uit de keuken naar me toe met een fles koele cava en mijn favoriete Spaanse hapjes.Vijftig jaar. Het is ook niet mis.
Om deze mijlpaal te vieren togen we de volgende dag naar Cordoba. Een klein hotelletje was reeds geboekt.
Jongens. Nergens om hoor maar..... WAUW....
De stad voelde onmiddellijk vertrouwd. Alsof ik er al jaren kwam terwijl ik toch tot mijn schande moet bekennen dat we het tot nu toe hebben gepresteerd dit juweeltje op iedere reis naar Spanje mis te lopen.
Bezienswaardigheden in Cordoba
Het enorme Moorse verleden is nog op iedere hoek terug te vinden. Het Alcázar en de Mezquita-kathedraal. Theehuizen, patio's gevuld met bloemen, planten, exotische bomen en Moors tegelwerk, overal waar we maar keken. Zelfs ons hotelletje was helemaal in Moorse sferen opgetrokken en ontbijten deden we daar in de bloedmooie binnentuin.
De Joodse wijk was weliswaar een tikje toeristisch maar als je je daar even doorheen wrikt (wel even bewonderen hoor), wordt de binnenstad vanzelf weer een plaatje.
We hebben ons deze dagen helemaal ondersteboven gelopen en natuurlijk smolten we praktisch weg van de hitte. Cordoba is éen van de warmste steden van Spanje en dat hebben we geweten.
'Wat zijn de vrouwen hier allemaal mooi', sprak mijn wederhelft goedkeurend en ik kan het alleen maar beamen. Glanzende haren, secuur in de make-up, ultra korte rokjes en vanzelfsprekend lopen ze allemaal op torenhoge hakken. Hoe ze dat toch flikken is me echt een raadsel. Ik heb binnen 24 uur op mijn comfortabele slippetjes maar liefs drie grote blaren opgelopen maar het was het allemaal waard.
Die avond zouden we eens flink uitpakken en uitgebreid gaan eten maar dat kwam er helemaal niet van.
Pal aan de rivier de Guadalquivir, vonden we een ultra hippe lounge-bar in de openlucht en daar serveerden ze een mooie, aangeklede tapa bij ieder biertje dat we bestelden. Helemaal aan ons besteed.
'Hier wil ik wel wonen hoor. Hier is alles goed aan', sprak ik na mijn zesde tapa. (Ja, rekent u maar even met me mee) maar het landschap bleek niet aan Alexander besteed. Olijfbomen, zover het oog rijkt en dat vindt hij maar niets. Jammer. Ik ben er gek op.
'Jij wil toch naar Valencia? Wat heb je NOU weer?
'O, ja. Je zou het hier bijna vergeten.
Maar Cordoba? Prachtig!
