afmetingen en alle bijgebouwen.
Niets voor ons, dat hadden we al snel gezien maar het was prachtig en alles was even goed verzorgd.
"Mijn levenswerk," zuchtte de eigenaar "maar ik moet verkopen. Familieomstandigheden. Het is niet anders."
Naar voor hem, peinsde ik toen we weer in de auto zaten. Ik hoop dat er snel een koper voor komt.
Onderweg zagen we de gekke rotsformaties weer. Granada is een provincie apart maar het blijft fascinerend. Een beetje onaards zelfs.
Hé, weet je nog dat we eigenlijk ook naar Montefrio hadden willen gaan, vorig jaar? Dat is er toen helemaal niet meer van gekomen maar we zitten er nu vlakbij, zie ik. Zullen we even? en zonder antwoord af te wachten sloeg hij de weg naar Montefrio in.