‚‘Het is een uit de hand gelopen grapje’, sprak Cristie.
‚‘We zijn naar Andalusie vertrokken met het idee hier werk te gaan zoeken, we kochten een klein huisje op het platteland, voor de grap zetten we er een caravan op en toen opeens hadden we dit.’
We keken vanaf de buitenbar met het riante zwembad nog eens goed om ons heen. De caravans stonden her en der verspreid over het terrein. Er waren schaduwrijke zitjes gemaakt, er was een overdekte buitenkeuken aanwezig en het uitzicht was om te zoenen.
Rik stond grijnzend achter de bar en was zichtbaar trots op het resultaat.
Ze vertelden ons van het leven op het platteland, hun enorme hangbuikzwijn, de honden en van hun levensgevaarlijke, vechtlustige haan die gelukkig veilig in een grote ren zat, samen met zijn harem.
Cristie komt uit een boeren familie, Rik is een doorgewinterde horeca-man en wij kregen al snel door dat deze twee niet voor een kleinte vervaard waren. Echte aanpakkers zijn het en overal waar ze kunnen steken ze wel een handje toe.
Op mini camping ‚‘Ont-Spanje’ is het goed toeven en mocht je toevallig kinderen hebben, dan moet dit stekje hier wel zo ongeveer het paradijs zijn.
Cristie bemiddelt tevens in de verhuur en verkoop van Spaanse huizen en toen we haar vertelden van onze wensen stopte ze ons zonder pardon in haar auto en reed ze ons naar een dorpshuisje met een enorme patio.
‚‘Is dit soms wat jullie bedoelen?’
De adem stokte ons in de keel.
Dat was hem. Daar was ons huisje. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk en ondertussen doen we er hier in Deventer alles aan om de boel in gang te kunnen zetten.
De tijd is niet echt gunstig voor ons maar ja. Voor wie wel?
We ploeteren onvermoeibaar door in de wetenschap dat het ons wel een keer lukken zal.
