'Ik mis alleen de Hema' is de titel van een boek. Het zijn korte verhalen, geschreven door emigranten en het was bijzonder leuk om te lezen.
Ook diegenen die heel bewust gekozen hebben voor een leven in Spanje missen soms toch een stukje van 'hun' Nederland.
De files, de regen, de grijze luchten en de vele, vele regeltjes die we hier hebben, kunnen ze missen als kiespijn.
Vrienden en familie worden het meest gemist maar verder zijn het vaak maar kleine dingetjes die ze missen en gek genoeg zijn het vaak eetbare zaken.
Drop en pindakaas, horen we vaak. Friet, frikandellen, haring met een uitje, een kroketje, filet Americain....
Goudse kaas, hagelslag, Indonesische kruiden, Bossche bollen, boerenkool stamppot, stroopwafels, senseo pads, poffertjes.... Ja zelfs spruitjes worden soms innig gemist.
Een Belgische vriend met een bed and breakfast in Andalusie mist de mooie, zware Belgische bieren en een ander bevriend koppel met een B&B in Valencia maakt iedere kerst weer hun zelfgebakken 'Hollandse' oliebollen.
Vandaag Twitterde een emigrant: 'Als er ook maar iemand deze kant op komt... Neem alsjeblieft een paar rookworsten voor me mee.'
Ik voel met hem mee. Dat is waarschijnlijk hetgeen ik ook het meest zou missen. Die van de Hema, vanzelfsprekend.
