Het is weer eventjes geleden. Ik weet het. Van het bloggen komt de laatste tijd niet veel en waarom? Tja, dat weet ik eigenlijk niet. 
We zijn lekker aan het werk met de website en de test-groep van Dos Cortados 2 kan over een week of twee aan de slag. Opeens gaat het hard.
Omdat ik op het moment een beetje meer tijd tot mijn beschikking gekregen heb, heb ik besloten weer verder te gaan schrijven aan mijn boek en hoofdstuk acht staat bijna paraat voor de immer strenge doch rechtvaardige Emie die mijn gefreubel redigeert.
Alexander loopt hier al enige tijd stuiterend door het huis want hij is wederom uitgenodigd door een vriend om een week naar Costa Rica te komen.
De tickets liggen al klaar en volgende week vrijdag vertrekt hij.
Ik heb heel vaak gezegd dat ik voor mijn schrijfsels absolute stilte nodig heb want ik kan mij maar op éen ding tegelijkertijd concentreren. Ieder geluid is er een teveel en dat maakt mij waarschijnlijk de enige vrouw ter wereld die niet kan multi-tasken.
Volgende week grijp ik mijn kans. Er zal niemand thuis zijn. Ik ben een volle week helemaal alleen. Geen excuses meer. Ik ga schrijven van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.
Het boek beschrijft onze zoektocht naar een 'zonniger' leven en we zitten er vanzelfsprekend nog middenin.
Joost mag dus weten hoe ik hier een einde aan moet breien en nog moeilijker vind ik het om een geschikte en pakkende titel te vinden.
Mocht er iemand opeens een briljant idee krijgen... Ik hou me van harte aanbevolen.
