Ik ga weer verder met het schrijven van mijn boek.
Een boek over onze speurtocht naar een ander leven in het zonnige Zuiden.
Hier alvast een voorproefje van hoofdstuk 1.
Is het wat? Eerlijk zeggen hoor.
Op een terras in Zuid Portugal. (Februari 2008)
'Ik heb er genoeg van. Echt, ik heb er schoon genoeg van.'
We zaten op een terras in het Zuid Portugese kustplaatsje Aljezur.
Het was hartje winter, net begin Februari maar het zonnetje scheen uitbundig.
'Kijk,' vervolgde Alexander. 'Zo zou het ieder dag moeten zijn. Ik ben in het verkeerde land geboren, echt waar. We hebben nu al maanden slecht weer thuis en het einde is nog lang niet in zicht. Wij moeten het verdorie doen met drie, hooguit vier maanden zon per jaar en dat is te weinig voor mij. Veel te weinig en nu ik hier zo zit besef ik het des te meer. Ik heb er genoeg van. Ik wil meer zon.'
Ik kon hem geen ongelijk geven. We hadden een paar gure maanden achter de rug en toen kennissen ons uitnodigden om een lang weekend in hun, in het diepe zuiden van Portugal gelegen huis door te komen brengen, grepen we deze kans met beide handen aan. Even weg uit de kou.
Dat we na een vlucht van amper tweeënhalf uur midden in een Portugese lente terecht zouden komen hadden we ons helemaal niet goed gerealiseerd.
Het was een verrukking. Mensen zaten op goedkope plastic stoeltjes, bestelden bier en salades en een gevoel van geluk overspoelde me.
Een oude man met een strohoedje op, zat op de rand van een werkende fontein en porde vriendelijk met de punt van zijn wandelstok in de flank van de hond die voor hem lag. Moeders met kinderen liepen voorbij, pratend en lachend. Het leek alsof de tijd hier stil had gestaan, alsof de tijd geen vat had op de inwoners van dit kleine vissersplaatsje.
Ja, ik begreep hem maar al te goed.
