We reden het plaatsje Moraira uit, richting het binnenland van de Costa Blanca.
Gisteren hadden we de kustplaats Javea al bezocht en ik was er verrukt van. Kleinschalig, mooie boulevard, verzorgde terrassen en stranden. Ja, voor mij begon het er op te lijken.
Toch moest het feest nog beginnen. Voor dat we het wisten reden we al door de groene Jalonvallei. We werden omringd door heuvelland. amandelbomen en wijnvelden. Adembenemend!
'Een pareltje, dit dal,' vond Alexander ook en we raakten niet uitgekeken.
In het dorp Jalon parkeerden we de auto, beroofden de plaatselijke VVV van al hun foldermateriaal en liepen na een wandeling door het centrum een kroegje binnen.
En daar ontmoetten we John, een Engelsman die hier al jaren woont. Ook wandelde er een Nederlander binnen en samen met die twee en met hulp van de barman zijn we heel wat aan de weet gekomen.
Ze vertelden ons over het klimaat van de Costa Blanca, de inwoners en de mogelijkheden voor verhuur van appartementen. Het werd een uurtje van intensief vragen en luisteren.
Ook gaven ze ons alle drie hetzelfde advies. Eerst een paar maanden iets huren en heel goed om je heen kijken. Nooit impulsief kopen. We nemen het maar al te graag aan.
Prachtig hè?, zei Alexander toen we, vroeg in de avond met tegenzin weer terug reden. We waren graag nog even gebleven
Morgen weer gaan kijken?
