Ja, ja.. Zoals we het gewend zijn combineren we het aangename met het nuttige.
Na een paar rondjes flink zweten in de enorme sauna-cabine gevolgd door een stevige kop koffie moest het er toch maar weer eens van komen.
Zuchtend trok ik wat Spaanse boeken uit mijn sauna-tas.
Ach, wat willen we toch graag mooi Spaans leren spreken maar echt vlotten wil het niet.
Is het tijdgebrek? Is het luiigheid? Zijn we toch niet echt gemotiveerd misschien?
We maken lange dagen en er staan altijd wel weer een paar projectjes op stapel maar toch...
Tientallen werk-en tekstboeken liggen werkeloos in de kast, evenals een keur aan woordenboeken, eenvoudige leesboekjes, Spaanse kwartet-spelletjes, stripboeken en ander spul.
Je kan het zo gek niet verzinnen of we hebben het wel in huis.
Ik zou er zo een klein winkeltje mee kunnen beginnen.
‚‘Laten we maar een beetje gaan lezen’, besloot ik ferm. ‚‘Maar eens zien wat er na al die maanden van zwoegen bij onze lerares Mariluz nog is blijven hangen’.
Alexander opende dapper zijn ‚‘El vecino del quinto’ en ik begon aan de eerste pagina van het flinterdunne boekje ‚‘De fiesta en otoño’.
Het bleek mee te vallen. Gek genoeg begrijpen we beiden de strekking van het geschrevene wel maar Spaans spreken... dat is andere koek.
Eenmaal weer thuis besloot ik nog een poging te wagen door de film ‚‘Habla con ella’ in de dvd speler te schuiven maar het was al laat en we hielden de oogjes maar met moeite open.
Ik denk dat er voor ons nog slechts éen oplossing rest.
We zullen ons gewoon een paar weken vrijwillig moeten laten opsluiten bij de 'Zusters Kanannikessen van de Heilige Augustinus' in Vught.
Daar heeft Maxima in moordend tempo Nederlands leren spreken.
Geen smoesjes meer. Geen tijd voor andere zaken.
Lessen volgen, huiswerk maken, Spaanse boeken lezen, eten en slapen.
Iedere dag weer overnieuw.
Het lijkt me wel wat voor ons.
